بررسي اثر دهانشويه‌هاي فلورايد 0/05 درصد و كلرهگزيدين 0/2 درصد در مقايسه با دهانشويه تركيبي نانوسيل D1+F بر روي استرپتوكوكوس موتانس در محيط آزمايشگاهي

سابقه و هدف: بيماري‌هاي دهان به ويژه پوسيدگي‌هاي دنداني، هنوز هم در اكثر كشورهاي در حال توسعه شيوع دارد كه هزينه زيادي را براي بيمار و سيستم درماني به همراه دارد. يكي از روش‌هاي مهم در كاهش هزينه‌ها، پيشگيري در ايجاد پوسيدگي است. لذا اين تحقيق با هدف بررسي اثر دهانشويه كلرهگزيدين و فلورايد در مقايسه با دهانشويه تركيبي نانوسيل D1+F بر روي استرپتوكوكوس موتانس در محيط آزمايشگاهي انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه آزمايشگاهي، از روش چاهك پليت جهت بررسي قطر هاله عدم رشد دهانشويه‌ها (كلرهگزيدين 0/2%، فلورايد 0/05%، نانوسيل D1+F) استفاده شد. سپس MIC (حداقل غلظت مهاركنندگي) و MBC (حداقل غلظت كشندگي) دهانشويه‌ها با روش ميكرودايلوشن ارزيابي شد. يافته ها: بر اساس نتايج روش چاهك پليت، قطر هاله عدم رشد براي دهانشويه‌هاي فلورايد، كلرهگزيدين و نانوسيل به ترتيب 9، 18 و 32 ميلي‌متر بود. مقادير MIC براي دهانشويه فلورايد 125 ميلي گرم بر ميلي ليتر ، دهانشويه كلرهگزيدين 3/9 ميلي گرم بر ميلي ليتر و براي دهانشويه نانوسيل D1+F نيز 1/95 ميلي گرم بر ميلي ليتر بود. مقادير MIC و MBC براي هر دهانشويه با هم برابر بود. نتيجه گيري: بر طبق نتايج مطالعه حاضر، دهانشويه نانوسيل D1+F نسبت به كلرهگزيدين 0/2 درصد و فلورايد 0/05 درصد داراي اثرات ضد ميكروبي قوي‌تري بر روي استرپتوكوكوس موتانس بود.