نقد تطبيقي مفهوم خشيت در آيه 80 سوره كهف براساس ترجمه هاي فارسي و انگليسي و آثار فقهي آن

ترجمه قرآن به زبان‌هاي مختلف براي فهم معارف آن، مشروط به رعايت آداب ترجمه،  لازم و مجاز است. براي ارائه ترجمه دقيق، آشنايي با دانش‌هاي كلام، فقه، علوم قرآني، تفسير و ادبيات عرب و علوم ادبي و اسلامي ديگري ضروري است. از آنجا كه بين ترجمه قرآن و احكام فقهي رابطه تنگاتنگ و متقابل وجود دارد، بايستي مترجم در گزينش الفاظ و يافتن واژگان و تركيبات زبان مقصد، دقت داشته باشد و به بار مفهومي الفاظ توجه نمايد تا بتواند هرچه بهتر مراد آيات را همانگونه كه مقصود خداوند بوده است، منعكس كند. اشتراك لفظي يكي از شايع‌ترين اسباب اجمال است. مترجم بايستي در معادل سازي واژگان مشترك لفظي با توجه به قرائن متصل، سياق و قرائن لفظي برون‌بافت آيات، از بين چند معناي مشترك در لفظ، معناي صحيح را برگزيند. يكي از واژگان مشترك لفظي «خشيت» است كه متبادر كننده دو معناي متضاد شك و يقين است.  در صورت انتخاب واژگاني در ازاء واژه خشيت كه تداعي‌گر معناي شك هستند، شائبه‌هايي مانند عقاب پيش از ارتكاب جرم ـ كه عقلا و شرعا قبيح است ـ ايجاد مي‌شود. اين پژوهش با بررسي و نقد 53 ترجمه فارسي و 10 ترجمه انگليسي قرآن از آيه 80 سوره كهف كه درباره تأويل قتل نوجواني به دست حضرت خضر(ع) است، ضمن ذكر ديدگاه مفسران، نشان داده است كه كداميك از معاني خشيت در اين آيه، صحيح است و اينكه اكثر مترجمان در ترجمه اين واژه، دقت لازم را نداشته‌اند.