بررسي وضعيت استانداردهاي ساختاري خانه‫ هاي سالمندان استان اردبيل در سال 1400

زمينه و هدف: در سال‫هاي اخير با افزايش جمعيت سالمندان، روند سپردن آنان به خانه هاي سالمندان سير صعودي داشته است. بنابراين، وجود مراكز استاندارد، طبق استانداردهاي بين المللي جهت نگهداري و مراقبت از اين گروه آسيب ‫پذير اهميت زيادي پيدا كرده است. مطالعه حاضر با هدف تعيين وضعيت استانداردهاي ساختاري خانه هاي سالمندان شهر اردبيل انجام شد. روش كار: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي مقطعي بود. چهار خانه سالمندان شهر اردبيل به روش سرشماري انتخاب و وارد مطالعه شدند. جهت بررسي وضعيت استانداردهاي ساختاري از چك ليستي مشتمل بر سه بعد استانداردهاي نيروي انساني، فضاي فيزيكي و ابزار و تجهيزات، استفاده شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آمار توصيفي و نرم افزار SPSS22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: بر اساس نتايج، خانه هاي سالمندان مورد مطالعه، 71/61 درصد از استانداردها را رعايت و امتياز 580 را از نمره كل 810 كسب كردند. بيشترين امتياز كسب شده در بعد نيروي انساني، مربوط به تقسيم كار و نيروي انساني با امتياز 96/36 درصد، در بعد فضاي فيزيكي مربوط به چهار زيرمجموعه درب‫ها، پاركينگ ‫ها و راهروها، آشپزخانه و غذاخوري، ايستگاه پرستاري و اتاق درمان، انباري و محل نگهداري ابزار خاص با امتياز 100 درصد و در بعد لوازم و تجهيزات، مربوط به ابزار و تجهيزات درماني با امتياز 5 /97 درصد بود. نتيجه گيري: با توجه به نتايج مطالعه حاضر، وضعيت استانداردهاي ساختاري خانه هاي سالمندان شهر اردبيل در مقايسه با استانداردهاي بين المللي در حد ضعيفي مي‫باشد. بنابراين، پيشنهاد مي ‫شود مسئولان بهداشتي درماني و بهزيستي و خانه‫ هاي سالمندان جهت ارتقاء استانداردهاي لازم به سطح استانداردهاي بين المللي تمهيدات لازم را اتخاذ نمايند.