پديدارشناسي تجربه زيسته زنان از رفتارهاي خيانت شوهر

خيانت زناشويي كه امروزه پديده‌اي رايج براي درمانگران خانواده شده است، مسأله‌اي تكان‌دهنده براي زوج‌ها است. اين پژوهش با هدف بررسي خيانت زناشويي مردان از شهريور سال 95 به مدت دو سال انجام يافت. در اين مطالعه از روش پديدارشناسي جهت كسب تجارب زنده زناني كه خيانت همسر را تجربه كرده‌اند، استفاده گرديد. نمونه‌گيري هدفمند تا سطح اشباع داده‌ها (30 تن) ادامه يافت. روش اصلي جمع‌آوري داده‌ها، مصاحبه عميق و بدون ساختار با سؤالات باز بود و اين امكان را براي شركت‌كنندگان فراهم آورد تا به طور كامل تجربيات خود را در مورد پديده تحت بررسي توضيح دهند. از مجموع مصاحبه‌هاي انجام گرفته، (26) مصاحبه از كيفيت مناسب جهت تحليل داده‌ها برخوردار بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش مقايسه مداوم استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه مردان خيانت‌كننده دو نوع رفتار را از خود بروز مي‌دهند؛ يك دسته رفتارهايي هستند كه تخريب‌كننده‌اند، همانند: بدبيني، تهديد به طلاق، خشونت و لجبازي. ولي دسته ديگر از رفتارها در جهت اصلاح رابطه هستند، همانند: اظهار پشيماني، توجه و اظهار علاقه. زماني كه خانواده به دليل وقوع خيانت دچار آشفتگي و بحران گشته است، ادامه رفتارهاي تخريب‌كننده، مانند عدم تأمين نيازهاي عاطفي، بي‌توجهي مردان، مشكلات ارتباطي، عدم همدلي و همراهي و عدم گذراندن وقت با خانواده مي‌تواند منجر به سردي عاطفي گشته و خانواده را به سمت فروپاشي كامل سوق دهد، ولي تداوم رفتارهاي اصلاح‌كننده در دراز مدت به‌ شرط عدم تكرار خيانت، ممكن است به حل بحران ناشي از خيانت كمك كند.