پرسشنامه اختصاصي در ارزيابي چالش فرسودگي شغلي پرستاران

مقدمه: فرسودگي شغلي در پرستاري يك نگراني جهاني و ناشي از مواجه مكرر و شبانه روزي با موقعيت هاي استرس زا است. اين مطالعه با هدف تعيين جايگاه پرسشنامه اختصاصي درارزيابي چالش فرسودگي شغلي پرستاران انجام شد. روش بررسي: مطالعه حاضر، مقطعي با رويكرد توصيفي - تحليلي بود كه در سال 1397 در 637 نفر از پرستاران انجام شد. براي جمع اوري داده ها از روش نمونه گيري خوشه اي استفاده شد. ابزار گرداوري داده ها پرسشنامه اختصاصي فرسودگي شغلي پرستاران بود. به وسيله SPSS نسخه 16فراواني، ميانگين و انحراف معيار و هم چنين پس از اثبات عدم نرماليتي با آزمون هاي استنباطي نظير آزمون من ويتني، كروسكال واليس داده ها تحليل شد. يافته ها: در مطالعه حاضر اكثر پرستاران (85.4 درصد) زن بودند. ميانگين دامنه سني و سابقه كار پرستاران به ترتيب 7.07 ± 33.29 و 7.46 ± 8.14 بود، ميانگين فرسودگي شغلي پرستاران18.20 ±123.60 بود. بيشترين ميانگين به حيطه هاي پيامدها 10.01 ± 40.74 و پيش آيندهاي سازماني 4.36 ± 32.76 و كمترين آن به سرسختي شخصيت 2.74 ± 21.08اختصاص داشت. از بين عوامل جمعيت شناختي، بين متغيرهاي وضعيت تاهل، استخدام، تعداد فرزندان و شيفت كاري با فرسودگي تفاوت معني دار اماري وجود داشت( P 0.05 ). نتيجه گيري: يافته هاي اين مطالعه نشان داد كه ميانگين فرسودگي شغلي پرستاران در مجموع در حد متوسط بود و بيشترين زير مقياس هاي دخيل در فرسودگي در زير مقياس پيامدها و پيش ايند هاي سازماني مشاهده شد. لذا ضروري است كه مديران پرستاري بتوانند با شناخت عوامل فرسودگي با طرح برنامه ها و كارگاه هاي مرتبط نسبت به كاهش و حذف عوامل فرسودگي و حفظ امنيت و سلامتي جسمي و رواني پرستاران بكوشند.