اثربخشي آموزش تاب‌آوري خانوادگي بر سازگاري اجتماعي خانواده‌هاي نظامي

مقدمه: رويكرد تاب آوري خانواده چارچوب عملي و مثبتي فراهم مي‌كند كه به هدايت اقدامات براي تقويت خانواده جهت حل مشكلات موجود مي‌پردازد. اين رويكرد پا را فراتر از حل مشكل گذاشته و به پيشگيري از آن مي‌پردازد؛ نه تنها خانواده‌ها را اصلاح مي‌كند، بلكه آن‌ها را آماده مي‌سازد تا با چالش‌هاي آينده نيز رو به رو شوند.هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين تأثير آموزش تاب آوري خانوادگي بر سازگاري اجتماعي خانواده‌هاي نظامي در يكي از شهرك‌هاي منازل سازماني نظامي انجام گرفت.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر نيمه تجربي با گروه كنترل و آزمايش در سال 1399 انجام شد. با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 60 نفر كه كمترين نمره تاب آوري را داشتند، انتخاب و به ‌صورت تصادفي بلوكي در دو گروه آزمايش و كنترل تخصيص يافتند. سپس آموزش مؤلفه‌هاي تاب‌آوري خانوادگي براي گروه آزمايش به مدت 10 جلسه در گروه آزمايش اجرا شد و گروه كنترل از هيچ گونه آموزشي برخوردار نشد. در اين پژوهش از پرسشنامه سطوح سازگاري اجتماعي بل استفاده گرديد و داده‌هاي به دست آمده به شيوه تحليل كوواريانس تحليل شدند.يافته‌ها: نتايج حاكي از اثربخشي آموزش مؤلفه‌هاي تاب آوري خانوادگي بر روي ميزان سازگاري اجتماعي (6/66=F، 0/53= Eta 0/000=P) خانواده‌هاي نظامي بود.بحث و نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش حاضر بيانگر آن بودند كه كاربرد آموزش مؤلفه‌هاي سازگاري اجتماعي در فضاي كار براي خانواده‌هاي نظامي مي‌تواند در ارتقاء مؤلفه‌هاي سازگاري اجتماعي و همچنين افزايش آگاهي و بالا بردن ميزان سازگاري اجتماعي آن‌ها اثربخش باشد.