تأثير الگوي مراقبت مشاركتي بر سلامت روان بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

مقدمه: مشاركت بيماران در برنامه‌هاي مراقبتي از اجزاي كليدي توانمندسازي آن‌ها است كه جهت ارتقاء و بهبود زندگي بيماران استفاده مي‌شود. الگوي مراقبت مشاركتي باعث ايجاد يك رابطه مؤثر، متعادل و مستمر بين تيم درمان و بيماران مي‌شود.هدف: هدف اين پژوهش تعيين تأثير الگوي مراقبت مشاركتي بر سلامت روان بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس است.مواد و روش‌ها: در اين كارآزمايي كنترل شده تصادفي، 100 بيمار مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس به روش در دسترس انتخاب و به طور تصادفي ساده به دو گروه آزمون و كنترل تخصيص يافتند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌هاي‌ اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه سلامت روان (GHQ28)، در دو مرحله قبل و بعد از آزمون در هر دو گروه جمع‌آوري شدند. آزمون بر اساس مراحل الگوي مراقبت مشاركتي (انگيزش، آماده سازي، درگيرسازي و ارزشيابي) به مدت 6 ماه در گروه آزمون انجام شد. ترتيب و محتوي برگزاري جلسات آموزشي مبتني بر الگوي مراقبت مشاركتي كه مطابق نظر طراحان الگو مي‌باشد. روايي محتوي آموزشي توسط 5 نفر از اساتيد مربوطه و تيم تحقيق مورد بررسي و تائيد قرار گرفت. سپس، داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آمار توصيفي و استنباطي در نرم افزار SPSS نسخه 22 تحليل شد. مقدار 0/05 ‌P به عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شد.يافته‌ها: آزمون آماري تي مستقل تفاوت معني‌داري را بين نمرات سلامت عمومي و كليه خرده مقياس‌هاي آن بين دو گروه آزمون و كنترل بعد از اجراي الگوي مراقبت مشاركتي نشان داد (0/001 ‌P، 5/10‌t=). سلامت روان در گروه آزمون بعد از آزمون (3/86 ±17/1) نسبت به قبل از آزمون (4/18 ±30/1) به طور معني‌داري بهبود يافت (0/001 ‌P).بحث و نتيجه‌گيري: سلامت روان بيماراني كه تحت آموزش بر اساس الگوي مراقبت مشاركتي قرار داشتند در تمام ابعاد نسبت به قبل از آزمون به ‌طور معناداري بهبود يافت؛ بنابراين اجراي اين الگوي براي بهبود سلامت روان بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس پيشنهاد مي‌شود.