چكيده فارسي :
علم داراي نوعي هويت است؛ هويتي نهادي و شناختي كه سازوكارِ دروني، اهداف و در نتيجه علم بودن آن را تضمين مي‌كند. در نگرشِ مرتوني، (بخشي از) هويت علم را مي‌توان در قالب هنجارهايي (همانند جهان‌شمولي، اشتراك‌گرايي، شك‌سازمان‌يافته و بي‌غرضي) معرفي كرد كه اعضاي يك اجتماع علمي از آن‌ها تبعيت مي‌كنند. اين هنجارها سازوكارِ درونيِ علم را به نحوي شكل مي‌دهند كه به آرمان‌هايِ آن (از جمله توليدِ دانش و در نتيجه كشفِ حقيقت) منجر شود. در نگرشي كوهني، ماهيت علوم‌طبيعي در درون چارچوب‌هاي مفهومي و روشي خاصي كه «پارادايم (ابرانگاره)» ناميده مي‌شود شكل مي‌گيرد. پارادايم‌ها حاوي (نه تنها هنجارها، بلكه) باورها و ارزش‌هاي يكساني است كه تنها افراد متخصص و تربيت‌شده در همان چارچوب را پذيرا خواهد بود. ادعا شده‌است كه ازدست‌رفتن هنجارهاي علمي و چارچوب‌هاي مفهومي و روشي، به مخدوش‌شدن هويتِ علم و سازوكارِ نهادِ علم منتهي خواهد شد.
