رابطۀ كنش ارتباطي و سرمايۀ اجتماعي با گرايش به دروغگويي در ميان دانشجويان

The Relationships of Communication Action and Social Capital with Lying Tendencies among Students

دروغگويي امري اجتماعي است؛ زيرا در روابط انساني و اجتماعي تحقق مي‌يابد. ما هميشه با تصور حضور و وجود ديگري دروغ مي‌گوييم. دروغگويي پديدۀ فرهنگي و منفي اجتماعي از صفات ناپسند اخلاقي است كه متأسفانه امروزه بين افراد جامعه به‌طور شايع مشاهده مي‌شود. هدف اين پژوهش، بررسي رابطۀ بين سرمايه‌ها و كنش ارتباطي با گرايش به دروغگويي است. روش پژوهش، توصيفي همبستگي و جامعۀ آماري آن دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي‌ واحد تبريز با حجم نمونۀ 375 نفر است كه به روش تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌اي كه اعتبار آن به روش محتوايي و صوري و پايايي آن با آلفاي كرونباخ محاسبه شد، گردآوري شدند. در چارچوب نظري پژوهش از نظريه‌هاي بورديو و هابرماس.بهره گرفته و براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزار Spss وAmos استفاده شد. نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد بين گرايش به دروغگويي با سرمايۀ اجتماعي (r=-0/179 و p=0/001) و كنش ارتباطي (e=-0/119 و p=0/021) رابطۀ معكوس و معني‌داري وجود دارد و بين متغيرهاي زمينه‌اي (جنس، سن، وضعيت تأهل و سطح تحصيلات) پاسخگويان و گرايش به دروغگويي رابطۀ معني‌داري وجود ندارد (05/0>P).

Lying is a false and deliberate statement to mislead another person and try to make him/her believe it. There are all kinds of lies among students, from everyday compliments to dissertation writing. In Iran, research on the Iranian people’s characteristic of lying is in the first place. In this research, the question of what the roles of communication action and social capital in Iranian students’ tendency to lie are was addressed. Accordingly, the theories of Habermas, Weber, Simmel, etc. and those of Putnam and Bourdieu were discussed in the fields of communication action and social capital, respectively.