تبيين جامعه‌شناختي تأثير سرمايۀ اجتماعي بر سازگاري اجتماعي نمونه: ساكنان مجتمع‌هاي مسكوني شهر اصفهان

Sociological Explanation of the Effect of Social Capital on Social Adjustment: Residents of Residential Complexes in Isfahan

تغيير ساختار كاربري فضايي شهرها موجب تشديد مسائل اجتماعي ازجمله كاهش سازگاري اجتماعي ميان ساكنان مجتمع‌هاي مسكوني شهري شده است؛ بنابراين، هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير سرمايۀ اجتماعي و ابعاد آن بر سازگاري اجتماعي بين ساكنان مجتمع‌هاي مسكوني مناطق شهر اصفهان در سال 1398‌‌ با تركيبي از نظريه‌هاي جامعه‌شناختي و روان‌شناختي است. جامعۀ آماري اين پژوهش، همۀ افراد و خانوارهاي ساكن مجتمع‌هاي مسكوني شهر اصفهان‌اند كه تعداد 385 نفر از ساكنان، طبق فرمول كوكران به‌منزلۀ نمونه با شيوۀ نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي و تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. اين پژوهش به روش پيمايشي انجام شد و داده‌ها با ابزار پرسش‌نامه با پايايي و روايي مناسب جمع‌آوري شدند. براي تحليل داده‌ها از آمار توصيفي (ميانگين و درصد) و آمار استنباطي (تحليل عاملي تأييدي و روش مدل‌سازي معادلات ساختاري) با نرم‌‌افزار SPSS وAMOS استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد سرمايۀ اجتماعي و ابعاد آن (اعتماد اجتماعي، اتصال به شبكه‌هاي اجتماعي و هنجارگرايي) بر ميزان سازگاري اجتماعي ساكنان تأثير داشته است.

Today, most people in the world live in cities, where urban population is expanding rapidly, especially in the so-called less developed countries. The rapid increase in urban population and the encounter with natural obstacles and ecological problems have led to the vertical growth of cities and necessitated the use of minimum space for accommodating maximum number of people. Previous research shows that most residents of residential complexes have not found necessary adaptation to living conditions in these complexes and thus been compelled to accept such type of housing, contrary to the culture and attitude of the traditional society, while being unfamiliar with the laws and culture of apartment complexes. Social relations within a residential complex and residents’ economic and cultural levels have provided more security, but not social adaptation for their social life. Accordingly, living in residential complexes requires a change in some behavioral patterns. Social capital is one of the variables that can affect the degree of social adjustment. Therefore, the present study sought to investigate the sociological effect of social capital on social adjustment. In addition, an attempt was made to answer the basic question of whether social capital and its dimensions affect the residents’ levels of social adjustment in the residential complexes in Isfahan or not.