بررسي شاخص هاي فيزيولوژيكي و رويشي در كشت مخلوط ارزن (Panucum miliaceum) و گوار (Cyamopsis tetragonoliba) در شرايط تنش خشكي

Investigation of physiological and growth indices of Millet (Panucum miliaceum) and Guar (Cyamopsis tetragonoliba) intercropping under drought stress

كشت مخلوط گياهان علوفه اي راهكاري براي دسترسي به عملكرد مطلوب و افزايش توليد در مناطقي با مشكل كمبود آب است. اين آزمايش در مزرعه تحقيقاتي در شهرستان اشكذر، به صورت اسپليت پلات در قالب طرح پايه بلوك كامل تصادفي با سه تكرار انجام شد. هدف اصلي در اين بررسي، ارزيابي كشت مخلوط دو گياه ارزن و گوار در بهبود شاخص هاي فيزيولوژيك و عملكرد علوفه بود. در اين آزمايش عامل اصلي فواصل آبياري در سه سطح شامل آبياري در زمان تخليه 60، 70 و 80 درصد ظرفيت زراعي و عامل فرعي آرايش كشت شامل سه سطح كشت خالص ارزن و گوار و كشت مخلوط دو گونه بود. كشت مخلوط به صورت رديفي و به صورت جايگزيني اجرا شد. نتايج نشان داد كه با تاخير در آبياري ميزان نشت يوني روند افزايشي و محتواي نسبي آب برگ روند كاهشي داشت. بيشترين محتواي رطوبت نسبي برگ در كشت مخلوط (70/3 و 78/4درصد) و كمترين محتواي رطوبت نسبي برگ در كشت خالص ارزن و گوار به ترتيب 61/4 و 72/5 درصد به دست آمد. بيش ترين و كم ترين شاخص كلروفيل به ترتيب در تيمارهاي آبياري در تخليه 60 و 80 درصد ظرفيت زراعي مشاهده شد. در فواصل مختلف آبياري، استفاده از كشت مخلوط ارزن و گوار سبب افزايش محتواي قند محلول و پرولين نسبت به كشت خالص آنها گرديد. بنابراين، در همه سطوح آبياري، بيش ترين عملكرد علوفه در كشت مخلوط دو گياه به دست آمد. از آن جايي كه كشت مخلوط موجب بهبود شاخصهاي فيزيولوژيكي گوار و ارزن گرديده است، بنابراين بهبود رشد و عملكرد علوفه دور از انتظار نيست. در مجموع مي توان نتيجه گيري كرد كه كشت مخلوط ارزن با گوار مي تواند تاثير منفي تنش خشكي را به طور قابل ملاحظه اي كاهش داده و به عنوان يك راهكار مديريتي در شرايط تنش خشكي مطرح باشد.

Intercropping of forage plants is considered as an effective startegy to achieve optimal yield and increase production in areas with water shortages. A field-based split plot experiment based on a randomized complete block design with three replications was conducted in Ashkezar research farm with the aim of evaluating the intercropping of millet and guar in improving physiological indices and forage yield. Irrigation intervals was considered as the main factor in three levels (irrigation at the time of discharge of 60, 70 and 80% of field capacity) and the cropping system was considered as the sub-factor in three levels (sole cropping of Millet, sole cropping of Guar, and intercropping of Millet and Guar). The intercropping system was implemented as row intercropping pattern with a replacement series design. Results showed that the amount of ionic leakage increased and the relative content of relative water content decreased when irrigation was delayed longer. The highest relative water content for Millet and Guar (70.3 and 78.4%, respectively) were obtained in intercropping system and their lowest relative water content (61.4 and 72.5%, respectively) were obtained in their sole cropping. The highest and lowest chlorophyll indices were observed in irrigation treatments at 60 and 80% of field capacity, respectively. The intercropping of Millet and Guar resulted in increased content of soluble sugar and proline and the highest forage yield compared to their sole culture, in all assessed irrigation intervals. Since intercropping system was shown to cause improved physiological indices of Guar and Millet, the consequent improvement of forage growth and yield could be expected. Overall, it can be concluded that intercropping system of Millet with Guar can significantly reduce the impacts of drought stress and can be considered as an effective management strategy in drought-prone areas.