پديد آورندگان :
شاه مرادي، مهناز دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن، رودهن، ايران , نيكنام، مژگان دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن - گروه مشاوره، رودهن، ايران , خاكپور، رضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن - گروه مشاوره، رودهن، ايران
كليدواژه :
زوج درماني , شناختي- رفتاري , هيجان مدار , طرحوارههاي عشق
چكيده فارسي :
هدف: هدف اين پژوهش، مقايسه تأثير زوج درماني شناختي- رفتاري و زوج درماني هيجان مدار بر طرحوارههاي عشق زنان متأهل بود. روش پژوهش: اين پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه گواه و پيگيري دو ماه اجرا شد. جامعه آماري اين پژوهش زنان متأهل 40-25 سال مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر تهران در سال 1397 بود كه 60 زن متأهل به شيوه در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه طرحواره عشق سينگليز و همكاران (1995) بود. گروه آزمايش زوج درماني شناختي-رفتاري شاديش و بالدوين (2005) 10 جلسه و گروه آزمايشي زوج درماني هيجان مدار جانسون (2004) را در هشت جلسه به مدت 90 دقيقه دريافت كردند. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از واريانس اندازه‌هاي مكرر تحليل شد. يافته‌ها: مداخله زوج درماني شناختي-رفتاري بر طرحواره عشق ايمن (F=5.98، P=0.019)، طرحواره عشق چسبيده (F=9.20، P=0.004)، طرحواره عشق كناره‌گير (F=8.55، P=0.006)، طرحواره عشق بي‌ثبات (F=8.15، P=0.007)، طرحواره عشق غيرجدي (F=5.71، P=0.022)، و طرحواره عشق بي‌علاقه (F=9.99، P=0.003) و در مداخله زوج درماني هيجان‌مدار بر طرحواره عشق ايمن (F=9.18، P=0.004)، طرحواره عشق چسبيده (F=8.23، P=0.007)، طرحواره عشق كناره‌گير (F=5.21، P=0.028)، طرحواره عشق بي‌ثبات (F=12.81، P=0.001)، طرحواره عشق غيرجدي (F=6.01، P=0.019) و طرحواره عشق بي‌علاقه (F=10.65، P=0.002) مؤثر بوده است و اين تأثير در مرحله پيگيري نيز پايدار بود. نتيجه‌گيري: زوج درماني شناختي-رفتاري و زوج درماني هيجان‌مدار از مداخلات مؤثر بر طرحوارههاي عشق زنان است؛ لذا اين يافته ها تلويحات مهمي در زمينه آموزش و ارتقاي بهداشت رواني زنان متأهل ارائه مي كنند.
چكيده لاتين :
Aim: The present study aimed to compare the effects of cognitive-behavioral couple therapy and emotionally-focused couple therapy on the love schemes of married women. Methods: The present quasi-experimental study had a pretest-posttest design with a control group and a two-month follow-up. The statistical population consisted of married 25-40-year-old women who visited counseling centers in Tehran in 2018. Among them, 60 married women were selected after screening with the love schema questionnaire by Singelis et al. (1995) using the convenience sampling method and were randomly divided into two groups, experimental and control (20 women per group). The experimental group received the cognitive-behavioral couple therapy by Shadish and Baldwin (2005) in 10 sessions, and the emotionally-focused couple therapy by Johnson (2004) in eight sessions for 90 minutes. The. Results: The cognitive-behavioral couple therapy intervention affected secure love schema (P=0.019, F=5.98), clingy love schema (P=0.004, F=9.20), skittish love schema (P=0.006, F=8.55), fickle love schema (P=0.007, F=8.15), casual love schema (P=0.022, F=5.71), and disinterested love schema (P=0.003, F=9.99). The emotionally-focused couple therapy intervention also affected secure love schema (P=0.004, F=9.18), Clingy love schema (P=0.007, F=8.23), Skittish love schema (P=0.028, F=5.21), Fickle love schema (P=0.001, F=12.81), Casual love schema (P=0.019, F=6.01), and disinterested love schema (P=0.002, F=10.65), and the effect was stable in the follow-up phase. Conclusion: Cognitive-behavioral couple therapy and emotionally-focused couple therapy are effective interventions in improving women's love schema; hence, the findings provide important implications for the education and promotion of mental health in married women.
