مقايسه سبك هاي فرزندپروري، احساس تنهايي و مهارتهاي ارتباطي زنان بي سرپرست و عادي

Comparison of Parenting Styles, Loneliness, and Communication Skills of Unaccompanied and Normal Women

هدف : هدف از انجام اين پژوهش مقايسه سبك‌هاي فرزندپروري، احساس تنهايي و مهارت‌هاي ارتباطي زنان بي‌سرپرست و عادي بود روش پژوهش: جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي زنان سرپرست خانوار مراجعه‌كننده به سراي محله شهر تهران بود كه تعداد آن‌ها برابر با 360 نفر بوده و تعداد تقريبي حجم نمونه، با توجه به حجم جامعه و مراجعه به جدول كرجسي و مورگان، برابر با 186 نفر برآورد شد. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه سبك‌هاي فرزندپروري بامريند (1991)، پرسشنامه مهارت‌هاي ارتباطي جرابك (2004) و پرسشنامه احساس تنهايي راسل، پيلوا وكورتونا (1980): بود. روش تجزيه و تحليل داده‌ها از طريق آمار توصيفي فراواني، درصد فراواني، جدول توزيع فراواني، ترسيم نمودارها و توصيف ويژگي‌هاي پاسخ‌دهندگان به پرسشنامه استفاده شد و از طريق آمار استنباطي آزمون كلموگروف - اسميرنوف براي تعيين نرمال بودن متغيرهاي پژوهش و همچنين براي تحليل داده‌ها در اين تحقيق با توجه به نوع اطلاعات و اهداف مورد نظر به منظور تائيد يا رد سؤال‌ها از آزمون تي مستقل استفاده شد. تجزيه و تحليل دادهها نيز توسط نرم افزار SPSS 24 صورت گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه احساس تنهايي و مهارت‌هاي ارتباطي در زنان بي‌سرپرست و عادي تفاوت معناداري وجود دارد. به عبارت ديگر زنان عادي در متغير مهارت‌هاي ارتباطي نمرات بيشتر و زنان بي‌سرپرست در متغير احساس تنهايي نمرات بيشتري كسب كردند و اين تفاوت معنادار است. با توجه به اندازه اثر اين تفاوت در مهارت‌هاي ارتباطي كمترين تفاوت وجود دارد. همچنين نتايج نشان داد كه بين سبك‌هاي فرزندپروري زنان بي‌سرپرست و عادي در سطح 0/05 = α تفاوت معناداري وجود دارد. به عبارت ديگر زنان عادي در متغير سبك‌هاي فرزندپروري نمرات بيشتري كسب كردند و اين تفاوت معنادار است . نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج تحقيق توسعه و گسترش مداخلات روان‌شناختي مي‌تواند به ارتقاي سبك‌هاي فرزندپروري، مهارت‌هاي ارتباطي و كاهش احساس تنهايي در زنان سرپرست خانوار كمك نمايد.

Aim: The present study aimed to compare parenting styles, loneliness, and communication skills of unaccompanied and normal women. Method: The statistical population consisted of all 360 female household heads who visited the Neighborhood House of Tehran in 2020, and the approximate sample size was 186 according to the sample size and Krejcie and Morgan table. The data collection tool included Baumrind's parenting style questionnaire (1991), Jerabek's communication skill questionnaire (2004), and the Loneliness Scale by Russell, Peplau, and Cutrona (1980) respectively. We analyzed data by SPSS24. Results: According to the results, there was a significant difference between loneliness and communication skills in unaccompanied and normal women (P=0.05). In other words, normal women scored higher in communication skills and unaccompanied women scored higher in the loneliness variable, and the difference was significant. Given the effect size of the difference, there was the least difference in communication skills. The results also indicated that there was a significant difference between the parenting styles of unaccompanied and normal women (P=0.05); in other words, normal women scored higher in parenting styles, and the difference was significant. Conclusion: Based on the results, the development of psychological interventions could improve parenting styles and communication skills, and help reduce loneliness in female household heads.