شيوۀ برخورد قرآن با كتب مقدس يهود و نصاري

Quran’s Approach to the Bible (of Jews and Christians)

قرآن كريم نزولي تدريجي دارد و در دوران رسالت پيامبراكرم9 و با توجه به ويژگي‌‌هاي جامعۀ آن روز و در بعضي از موارد، در پاسخ يا موضع‌گيري نسبت به حوادث و رويدادهاي آن زمان، نازل گرديده است. بدون ترديد قرآن كريم چه درگفت وگو با دوگروه يهود و نصاري و چه دربارۀ آن‌ها مطالب زيادي رابيان كرده است. قرآن با توجه به وجهۀ بارز هدايتگري نسبت به همۀ مردم «هُدَيً لِلنّاسِ» درآغاز، دعوت عام خود را به همۀ گروه‌‌ها ابلاغ كرده است. در برخورد با يهود و نصاري نيز با توجه به تنوع مسائل و وجود مقاطع و موقعيت‌‌هاي مختلف، شيوه‌‌هاي گوناگوني داشته است. قرآن مجيد در برخورد با كتاب‌ها و متون مقدس يهود و نصاري (تورات وانجيل)، اصل اولي را برتأييد وتصديق وپذيرش مطالب حق بنا نهاده وسپس خطاها و موارد باطل آن‌ها راگوشزد نموده است.

Holy Qur’an had been revealed gradually, during the vocation of the Prophet Muhammad, peace be upon him, according to the attributes of present society of that time and in some cases, in response to or while taking a position against events and incidents of that time. Doubtlessly Qur’an had declared a lot of issues whether when talking with or about both groups of Jews and Christians. Since Qur’an has a clear reputation for guidance to all people «هُدَيً لِلنّاسِ» at first, it has declared its general invitation to all groups. Facing with Jews and Christians, it has also had different strategies concerning the variety of issues, junctures and different situations. The first principle of the Holy Qur’an in facing with holy books and texts of Jews and Christians (Torah and Scripture) is based on approval, affirmation and acceptance of right issues and then reminding them of the errors and fasle cases.