تحليل رابطه استراتژي ها و باورهاي اخلاقي با كيفيت زندگي كاري : نقش ميانجي سبك زندگي اخلاق مدار

زمينه: تنوع و پيچيدگي ابعاد زندگي فردي، اجتماعي و حرفه‌اي كاركنان در عصر علم و فناوري در بسترهاي جو اخلاقي مختلفي كه در سازمان‌ها حكم فرماست ضرورت نوانديشي اخلاق را در بعد كيفيت زندگي كاري كاركنان مي‌طلبد. از اين نظر پژوهش با هدف اثربخشي استراتژي هاي اخلاقي و باورهاي اخلاقي بر كيفيت زندگي كاري با نقش ميانجي سبك زندگي اخلاق مدار انجام گرفت.روش: روش پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ شيوه اجرا توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري كليه كاركنان دانشگاه پيام نور همدان مي باشد. حجم نمونه بر اساس نمونه‌گيري هدفمند 90 نفر برآورد و انتخاب شد. ابزارهاي پژوهش چهار پرسشنامه استراتژي اخلاقي، باورهاي اخلاقي، سبك زندگي اخلاق مدار و كيفيت زندگي كاركنان است كه پايايي آن‌ها به ترتيب 0.89، 0.91، 0.86 و 0.82 از طريق آزمون آلفاي كرونباخ محاسبه شد. روايي پرسشنامه مورد تاييد صاحبنظران قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها از دو سطح آمار توصيفي و آمار استنباطي و نرم افزارهاي SPSS, LISREL استفاده شد. يافته ها: پژوهش نشان داد بين استراتژي هاي اخلاقي با كيفيت زندگي رابطه وجود دارد. بين باورهاي اخلاقي و كيفيت زندگي كاري رابطه وجود دارد. بين سبك زندگي اخلاق مدار و كيفيت زندگي كاري رابطه وجود دارد. همچنين بين استراتژي هاي اخلاقي و باورهاي اخلاقي با ميانجي گري سبك زندگي اخلاق مدار و كيفيت زندگي كاري كاركنان رابطه وجود دارد.نتيجه گيري: نتايج حاكي از آن است از طريق استراتژي ها و باورهاي اخلاقي با نقش ميانجي سبك زندگي اخلاق مدار كاركنان مي‌توان كيفيت زندگي كاري را افزايش داد.