تحليل راهبردي موقعيت جمهوري اسلامي ايران در منطقه آسياي مركزي

پژوهش حاضر با هدف تحليل راهبردي موقعيت ايران در منطقه آسياي مركزي انجام پذيرفته است. اين پژوهش برمبناي هدف از نوع «كاربردي» و ماهيت از نوع «توصيفي ـ پيمايشي» بوده كه از رويكردي «آميخته» برخوردار است. جامعه آماري شامل كارشناسان و خبرگان منطقه بوده كه 32 نفر از آنان با روش نمونه‌گيري «گلوله برفي» شناسايي و به‌صورت هدفمند انتخاب شده‌اند. به‌منظور گردآوري اطلاعات موردنياز جهت تدوين ادبيات پژوهش، از «مطالعات كتابخانه‌اي» با استفاده از ابزار «فيش‌برداري» و جهت گردآوري داده‌هاي واقعي، در بخش كيفي از ابزار «مصاحبه نيمه‌ساختاريافته» و در بخش كمي از «پرسش‌نامه بسته» استفاده شده است. پرسش‌هاي مصاحبه‌‌ و پرسش‌نامه از دو جنبه روايي ظاهري و محتوا توسط خبرگان تأييد و ضريب پايايي پرسش‌نامه (آلفاي كرونباخ) 0.906 محاسبه شد كه بيانگر پايايي بالاي پرسش‌نامه‌ بوده است. پايايي بازآزمون مصاحبه‌ها نيز 82 درصد محاسبه شد كه پايايي قابل قبولي است. داده‌هاي كيفي احصاشده از مصاحبه‌ها از روش «تحليل محتواي استقرايي»‌ و داده‌هاي كمي جمع‌آوري‌شده از پرسش‌نامه‌ها با استفاده از «آماره‌ها يا پارامترهاي توصيفي» مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و جهت رتبه‌بندي اهميت گزاره‌هاي پرسش‌نامه، از روش «آنتروپي شانون» استفاده شده است. در پايان فرصت‌ها، تهديدها، نقاط قوت و ضعف ايران در منطقه آسياي مركزي احصا و راهكارهاي پيشنهادي به‌منظور گسترش حضور ايران در اين منطقه ارائه شده است.