اثر حمل كوله‌پشتي با وزن‌هاي مختلف بر متغيرهاي منتخب بيومكانيكي اندام تحتاني دختران و پسران 7 تا 10 سال حين راه رفتن

زمينه و هدف: با توجه به افزايش روزافزون استفاده از كوله‌پشتي توسط كودكان و نوجوانان و گزارش‌هاي متناقض در خصوص معايب و محاسن استفاده از آن در ايجاد خستگي، درد و برخي آسيب‌هاي اسكلتي‌عضلاني، هدف پژوهش حاضر تعيين اثر حمل كوله‌پشتي بر متغيرهاي منتخب بيومكانيكي (فضايي‌زماني، كينماتيك زاويه‌اي و كينتيكي» حين راه رفتن دختران و پسران 7 تا 10‌ساله بود.مواد و روش‌ها: در اين پژوهش نيمه‌آزمايشگاهي، از 26 دانش‌آموز (13 پسر و 13 دختر) شركت‌كننده، آزمون راه رفتن حين حمل كوله‌پشتي در 4 شرايط صفر، 10، 15 و 20 درصد وزن بدن براي تحليل متغيرهاي منتخب فضايي‌زماني، كينماتيك زاويه‌اي و كينتيكي گرفته شد. براي مقايسه متغيرهاي مذكور در 4 شرايط، از آزمون آماري تجزيه‌و‌تحليل واريانس با اندازه‌هاي تكراري همراه با آزمون تعقيبي ضريب تصحيح بونفروني استفاده شد (0/008 P).يافته‌ها: نتايج تفاوت معناداري بين وضعيت‌هاي صفر با 20 درصد در ميزان طول گام، عرض گام و ميزان آهنگ قدم‌برداري نرماليزه، درصد مراحل حمايت يگانه، دوگانه و نوسان، حداكثر زواياي فلكشن زانو و دورسي فلكشن و پلانتار فلكشن مچ پا و قله اول و دوم نيروي عمودي نرماليزه و نيروي عمق فرورفتگي را نشان داد (0/008 P). به علاوه، تفاوت معناداري بين وضعيت‌هاي صفر با 15 درصد در ميزان عرض گام و آهنگ قدم‌برداري نرماليزه، حداكثر زاويه پلانتار فلكشن مچ پا و قله اول و دوم نيروي عمودي نرماليزه مشاهده شد (0/008 P). همچنين تفاوت معناداري در ميزان حداكثر زاويه پلانتار فلكشن مچ پا و قله اول نيروي عمودي نرماليزه بين وضعيت‌هاي 10 درصد با 20 درصد و ميزان قله دوم نيروي عمودي نرماليزه بين وضعيت‌هاي صفر با 10 درصد وجود داشت (0/008 P).نتيجه‌گيري: هنگام استفاده از كوله‌پشتي با وزن‌هاي مختلف، آگاهي از اثرات متعدد بيومكانيكي مفيد بوده و به تجويز وزن مناسب جهت حمل كمك مي‌كند. ضمناً به دليل تغييرات بيومكانيكي اندك، حداكثر وزن حمل كوله‌پشتي براي كودكان در محدوده 10 درصد وزن بدن آن‌ها مناسب است. البته در اين زمينه به دليل تفاوت‌هاي فردي احتياطات لازم بايد صورت بگيرد