مروري بر خودانتقادي و خودشفقت ورزي در سلامت روان

خودانتقادي به‌عنوان هسته اصلي آسيب‌شناسي بسياري از اختلالات رواني و يكي از راهبردهاي ناسازگارانه تنظيم هيجان معرفي شده است. مطالعات متعددي بر اهميت خودانتقادي به‌عنوان سازه‌اي فراتشخيصي صحه گذاشته‌اند. درگذشته خودانتقادي با شرم و كمال‌گرايي يكسان در نظر گرفته مي‌شد، اما خودانتقادي در مقايسه با كمال‌گرايي تعريف محدودتري دارد. همچنين، خودانتقادي با شرم دروني نيز مرتبط است. يكي از عوامل مرتبط براي بهبود خودانتقادي خودشفقت‌ورزي است كه به‌عنوان پادزهر اصلي خودانتقادي منجر به كاهش آثار منفي آن بر سلامت روان مي‌شود. اين پژوهش به شكل توصيفي تحليلي با هدف تبيين آسيب‌هاي خودانتقادي بر سلامت روان و راهبردهاي مبتني بر شفقت در بهبود خودانتقادي انجام شده است. اميد است با توجه بيشتر به مفهوم خودشفقت‌ورزي زمينه پژوهش‌هاي بيشتر در حوزه درمان خودانتقادي فراهم آيد