اثربخشي درمان ذهن آگاهي مبتني بر كاهش استرس بر حافظه كاري، توجه انتخابي و توجه پايدار در زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس (ام.اس)

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر حافظه، توجه انتخابي و توجه پايدار زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس (ام‌اس)، بود. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل زنان مبتلا به ام‌اس در بين سال‌هاي 98-1397 بود كه در انجمن ام‌اس مازندران داراي پرونده پزشكي بودند. 30 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و در دو گروه (آزمايشي و در انتظار درمان) گمارش شدند. سپس آزمودني‌هاي گروه آزمايش طي 8 جلسه كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي را دريافت كردند. مقياس كاركردهاي اجرايي (نجاتي، 1392) به عنوان ابزار پژوهش در دو مرحله قبل و بعد از آموزش در هر دو گروه (آزمايش و در انتظار درمان) اجرا شد. در پايان يافته‌هاي به دست آمده از آزمون تحليل كوواريانس نشان داد رويكرد كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي موجب بهبود حافظه (55.006=F و 0.05 p)، توجه انتخابي (74.84=F و 0.05 p) و توجه پايدار (114.89=F و 0.05 p) در زنان مبتلا به ام‌اس شد. با توجه به يافته‌هاي پژوهش حاضر، در حوزه درمان و مشاوره بيماران مبتلا به ام‌اس، كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي كارآمد و نويدبخش به نظر مي‌رسد.