نقش حضورذهن و اضطراب كرونا در پيش‌بيني كيفيت زندگي حرفه‌اي زنان شاغل

هدف از پژوهش حاضر تعيين نقش حضورذهن و اضطراب كرونا در پيش‌بيني كيفيت زندگي حرفه‌اي زنان شاغل بود. پژوهش حاضر از نوع توصيفي-همبستگي است. جامعۀ پژوهش را تمامي زنان شاغل مراجعه كننده به مراكز بهداشت و سلامت شهرستان ابهر در سه ماهه پاياني سال 1399 تشكيل دادند كه از بين آنها به صورت در دسترس 156 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش شامل پرسشنامه كيفيت زندگي حرفه‌اي (ProQOL)(استام، 2010)، مقياس ذهن‌ آگاهي (FFMQ) (بائر و همكاران، 2006)، و پرسشنامه اضطراب كرونا ويروس (CDAS) (علي‌پور و همكاران، 1398) بود. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون همزمان بوسيله نرم‌افزار 25SPSS تجزيه و تحليل شد. يافته ها نشان داد بين حضور ذهن با كيفيت زندگي حرفه‌اي رابطه مثبت معنادار و بين اضطراب كرونا با كيفيت زندگي حرفه‌اي رابطه منفي معناداري وجود دارد (0.01 P). همچنين يافته‌هاي به دست آمده نشان داد 40 درصد واريانس كيفيت زندگي حرفه‌اي براساس حضورذهن و اضطراب كرونا قابل پيش‌بيني است؛ و هر دو متغير حضورذهن و اضطراب كرونا، كيفيت زندگي حرفه‌اي زنان شاغل را پيش‌بيني مي‌كند. با توجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان دريافت يكي از اولويت‌هاي اصلي مديران سازمان‌ها بويژه سازمان بهزيستي مداخلات در بحران و اتخاذ راهكارهاي مناسب چون آموزش ‌مهارتهاي حضور ذهن، به منظور كاهش اضطراب در محيط كار و ارتقا كيفيت زندگي حرفه‌اي كاركنان باشد تا شرايط لازم جهت بهبود كيفيت ارائه خدمات فراهم گردد