پيش‌بيني پرخاشگري دانشجويان بر اساس اضطراب كرونا، همدلي شناختي و همدلي عاطفي

هدف از پژوهش حاضر، پيش بيني پرخاشگري دانشجويان بر اساس اضطراب كرونا، همدلي شناختي و همدلي عاطفي بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء پژوهش هاي بنيادي و از لحاظ روش از نوع مطالعات همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانشجويان كارشناسي دانشگاه محقق اردبيلي در سال تحصيلي 1400-1399 با دامنه سني 18 تا 22 سال بود. نمونه ي پژوهش شامل 287 نفر بود كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگري باس و پري BPAQ (1992)، مقياس اضطراب كرونا ويروس CDAS (1398)، مقياس بهره همدلي بارون كوهن BEQS (2004) بود. تجزيه و تحليل اطلاعات از طريق نرم افزار 23SPSS و از طريق روش همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه انجام پذيرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه اضطراب كرونا، پرخاشگري را به صورت مثبت معني دار (0.57 Beta=، 0.01 P=) و همدلي شناختي (0.12 Beta=، 0.05 P=) و همدلي عاطفي (0.31 Beta=، 0.01 P=) پرخاشگري را به صورت منفي معني داري پيش بيني مي كنند. در مجموع 0.59 از واريانس پرخاشگري توسط اضطراب كرونا، همدلي شناختي و همدلي عاطفي، تبيين مي شودين پژوهش نشان دهنده ي اهميت پيش بيني كنندگي اضطراب كرونا در پرخاشگري و همدلي شناختي و عاطفي در بازداري پرخاشگري است.