نقش واسطه اي درگيري عاملي در ارتباط ميان اشتياق تحصيلي و تعهد به دانشگاه

هدف از پژوهش حاضر، بررسي نقش واسطه اي درگير عاملي در ارتباط ميان اشتياق تحصيلي و تعهد به دانشگاه بود. پژوهش حاضر از نوع توصيفي-همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانشجويان دختر و پسر 15 دانشكده‌ي دانشگاه تهران در سال تحصيلي 1400-1399بود. كه از ميان آن ها 650 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه درگيري عاملي (AE) ريو (2013)، پرسشنامه اشتياق تحصيلي دانشجويان ((SES گونيوس و كوزو (2015) و پرسشنامه انسجام تحصيلي و اجتماعي (SAI) پاسكارلا و ترنزيني (1980) بود. جهت بررسي آماره‌هاي توصيفي از نرم افزار SPSS21 و براي مدل‌سازي معادلات ساختاري از نرم‌افزار Amos22 استفاده شد. نتايج نشان داد بين متغيرهاي اشتياق شناختي، درگيري عاملي و تعهد به دانشگاه روابط مثبت معنادار وجود دارد (0.01 p). به گونه اي كه اشتياق شناختي نقشي مستقيم و معنادار بر درگيري عاملي دانشجويان دارد (0.66= β، 0.001 P) و درگيري عاملي نيز نقشي مثبت و معنادار بر تعهد دانشجويان به دانشگاه دارد (0.22=β، 0.001 P). بنابراين پيشنهاد مي شود براي افزايش درگيري تحصيلي دانشجويان در نظام آموزش عالي به جايگاه تعهد و اشتياق تحصيلي دانشجويان به دانشگاه ها توجه شاياني شود.