تعيين اثربخشي درمان متمركز بر شفقت بر رشد پس از سانحه و نگراني از تصوير بدني در زنان مبتلا به سرطان پستان

پژوهش حاضر باهدف تعيين اثربخشي درمان متمركز بر بر رشد پس از سانحه و نگراني از تصوير بدني در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي از نوع پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري مطالعه، شامل تمامي زنان مبتلا به سرطان پستان بود كه در بهار 1398 به بيمارستان آراد شهر تهران مراجعه كرده و داراي پرونده پزشكي بودند. از بين آن‌ها 30 نفر به صورت نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و در يك گروه در انتظار درمان و يك گروه آزمايش (هر گروه 15 نفر) به صورت تصادفي جايگزين شدند. آزمودني‌هاي گروه آزمايش درمان متمركز بر شفقت (طي 8 جلسه) دريافت كردند و گروه در انتظار درمان آموزشي دريافت نكرد. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه رشد پس از سانحه PTGI (تدسچي و كالهون، 1996) و پرسشنامه نگراني از تصوير بدني BICI (ليتلتون، آكسوم و پوري، 2005) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با روش آماري تحليل كواريانس در نرم‌افزار SPSS21 انجام گرفت. نتايج نشان داد كه درمان متمركز بر شفقت به طور معناداري باعث افزايش رشد پس از سانحه و كاهش نگراني از تصوير بدني سانحه شده است (0.05 p). با توجه به نتايج پژوهش حاضر، مي‌توان از درمان متمركز بر شفقت جهت افزايش رشد پس از سانحه و كاهش نگراني از تصوير بدني در زنان مبتلا به سرطان پستان استفاده كرد.