اثربخشي رفتاردرماني عقلاني_هيجاني (REBT) بر سيستم‌هاي فعال ساز/ بازداري رفتاري(BAS/BIS)، رفتارهاي پرخطر جنسي و اجتناب تجربي در نوجوانان داراي سابقه فرار از خانه

هدف اصلي اين پژوهش تعيين اثربخشي رفتاردرماني عقلاني_هيجاني (REBT) بر سيستم هاي فعال ساز/ بازداري رفتاري(BAS/BIS)، رفتارهاي پرخطر جنسي و اجتناب تجربي در نوجوانان داراي سابقه فرار از خانه بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون_ پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل نوجوانان مراجعه كننده به مراكز گذري كاهش آسيب و سرپناه شبانه زنان و مردان منطقه شوش -هرندي شهر تهران در 6 ماهه اول سال 1400 بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. ابزارهاي اندازه گيري مقياس سيستم هاي بازداري/ فعال ساز رفتاري (BIS/BAS) (كارور و وايت، 1994)، پرسشنامه رفتارهاي پرخطر جنسي (RSBQ) (زارعي و همكاران،1389) و پرسشنامه پذيرش و عمل (AAQ II) (باند و همكاران، 2011) بودند. رفتاردرماني با رويكرد REBT بر سيستم هاي فعال ساز/ بازداري رفتاري، رفتارهاي پرخطر جنسي و اجتناب تجربي به مدت 8 جلسه 90 دقيقه اي بر روي گروه آزمايش اجرا شد. نتايج تحليل كوواريانس چندمتغيري نشان داد كه مشاوره گروهي با رويكرد REBT بر كاهش نشانه هاي سيستم هاي فعال ساز/ بازداري رفتاري، رفتارهاي پرخطر جنسي و اجتناب تجربي تأثير داشته است (P 0.05). با توجه به اثربخشي رفتاردرماني عقلانيهيجاني بر نشانه هاي سيستم هاي فعال ساز/ بازداري رفتاري، رفتارهاي پرخطر جنسي و اجتناب تجربي اجراي كارگاه هاي آموزشي مبتني بر اين مفاهيم در مراكز كاهش آسيب توصيه مي شود.