اثربخشي روان درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر مولفه هاي سازمان شخصيت و سبك هاي دفاعي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي

هدف از پژوهش حاضر تعيين اثر بخشي روان درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر سازمان شخصيت و سبك هاي دفاعي افراد مبتلا به شخصيت مرزي بود. روش پژوهش از نوع طرح تك آزمودني ABA بود. جامعه آماري شامل كليه افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي كه به بخش سرپايي بيمارستان روانپزشكي زارع و كلينيك خانه معنا ساري در طي خرداد 1399 مراجعه كردند، از ميان آنها 3 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به مدت 40 جلسه تحت درمان قرار گرفتند. داده ها در سه مرحله خط پايه، درمان، پيگيري در طي 11 ماه با استفاده از پرسشنامه شخصيت كرنبرگ IPO (كرنبرگ، 2002) و سبكهاي دفاعي DSQ40 (آندورز و همكاران، 1993) جمع آوري شد. براي تجزيه و تحليل آماري از روش تحليل نمودار، تغيير پايا، استفاده شد. تحليل نتايج در مرحله درمان، فرد اول در متغيرهاي آزمون گري واقعيت، نمره كل سازمان شخصيت، فرد دوم در متغير هاي سردرگمي، آزمون گري واقعيت، نمره كل سازمان شخصيت، دفاع رشد يافته و در فرد سوم در سازمان شخصيت، دفاع رشد نيافته و دفاع روان آزرده ديده شد. مرحله پيگيري فرد اول تغييرات در مولفه هاي آزمون گري واقعيت، سردرگمي، فرد دوم در آزمون گري واقعيت، سردرگمي، نمره كل شخصيت و فرد سوم در متغيرهاي آزمون گري واقعيت نمره كل شخصيت، دفاع رشد يافته، دفاع رشد نيافته ديده شد. درمان ACT در مدت زمان 10 ماه مي تواند تغييراتي را در افراد مبتلا به شخصيت مرزي ايجاد كند، تحقيقات بيشتر براي تععميم پذيري يافته ها نياز است.