ساختار عاملي نسخه فارسي مقياس شفقت به ديگران ساسكس- آكسفورد

فراهم نمودن مقياسي معتبر براي سنجش شفقت به ديگران در جامعه ي ايراني جزء نياز هاي پژوهشي است. هدف از انجام اين پژوهش بررسي روايي و پايايي مقياس شفقت به ديگران ساسكس آكسفورد در نمونه اي از افراد متأهل ايراني، كه در نيمه ي دوم سال 1399 و نيمه ي اول سال 1400 در كشور ايران سكونت داشتند، بود. ۳۱۵ نفر (۲۶۵ زن و ۵۰ مرد) از اين افراد متأهل ايراني به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و به مقياس شفقت به ديگران ساسكس آكسفورد (SOCSO؛ گوو و همكاران، 2020) پاسخ دادند. به منظور بررسي روايي سازه از تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي استفاده شد. نتايج تحليل عاملي اكتشافي، ساختار ۴ عاملي براي مقياس شفقت به ديگران را در جامعه ي ايراني نشان داد، كه با مدل اصلي مقياس در سطح عامل و گويه تفاوت داشت. تحليل عاملي تأييدي از ساختار ۴ عاملي حمايت كرد و شاخص ها نشان از برازش قابل قبول مدل داشتند. آلفاي كرونباخ كل مقياس 0.90 و ضرايب آلفاي عامل ها بين 0.71 تا 0.86 بود كه حاكي از همساني دروني مطلوب اين مقياس در جامعه ي ايراني است. نتايج اين پژوهش نشان از روايي و پايايي مطلوب نسخه ي فارسي اين مقياس دارد و ابزار معتبري براي سنجش شفقت به ديگران در اختيار متخصصان قرار مي دهد.