اثربخشي بازي‌درماني عروسكي بر كاهش كمرويي، احساس تنهايي و مشكلات رفتاري كودكان تك‌سرپرست شهر اهواز

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي بازي درماني عروسكي بر كاهش كمرويي و احساس تنهايي و بهبود مشكلات رفتاري كودكان تك‌سرپرست شهر اهواز انجام شد. روش اين پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمونپيگيري و گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه كودكان تك سرپرست 3 تا 9 سال شهر اهواز در سال 1399 بودند. كه از بين آنها 30 نفر به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه به صورت گمارش تصادفي قرار گرفتند. جهت گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي كمرويي استنفورد (SSQ) (1997)، احساس تنهايي راسل (UCLA) (1980) و مشكلات رفتاري شهيم و يوسفي(BPQPC) (1378) استفاده شد. سپس 10 جلسه 45 دقيقه و هر هفته دو جلسه بازي درماني عروسكي بر روي گروه آزمايش اجرا گرديد. در حالي كه افراد گروه گواه هيج مداخله اي دريافت نكردند. داده هاي به دست آمده با روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر با استفاده از نرم افزار 24SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج به دست آمده نشان داد كه بين دو گروه آزمايش و گواه از نظر كمرويي، احساس تنهايي و مشكلات رفتاري در مرحله پس آزمون تفاوت معناداري وجود دارد (0.05 ≥P ). همچنين، نتايج فوق در مرحله پيگيري 1.5 ماهه تداوم داشت. بر اين اساس مي توان گفت؛ بازي‌درماني عروسكي جهت كاهش كمرويي، احساس تنهايي و بهبود مشكلات رفتاري كودكان تك‌سرپرست موثر است.