شورش تيمور بختيار عليه شاه و پيامدهاي امنيتي آن در ايلام

تيمور بختيار پس از بركناري از رياست ساواك، به مخالفت با محمدرضاشاه برخاست و پايگاهي در عراق براي مبارزه مسلحانه ايجاد كرد و تلاش كرد مردم نواحي غربي ايران را جذب تشكيلات خود نمايد. هدف اين تحقيق اين است كه نقش مردم ايلام را به‌عنوان يكي از نخستين گروه‌هايي كه در اواخر دهه 40 هجري شمسي به مبارزه مسلحانه با رژيم پهلوي پرداختند تبيين كند. سؤال اصلي پژوهش حاضر اين است كه دلايل و پيامدهاي امنيتي گرايش گروه‌هايي از مردم ايلام به تيمور بختيار چه بود؟ يافته‌هاي پژوهش كه با روش توصيفي ـ تحليلي و با تكيه‌بر اسناد منتشر نشده ساواك انجام گرفته، حاكي از آن است كه افزايش آگاهي مردم ايلام از شرايط كشور از طريق مراوده با شهرهاي نجف و كربلا و نيز ظلم و تعدي ساواك و نيروهاي امنيتي رژيم پهلوي در ايلام، بستر را براي مقابله با رژيم آماده كرده بود. در زمان شورش بختيار عليه شاه، مردم ايلام كه خود توان سازمان‌دهي و تجهيز نيرو نداشتند تلاش كردند از فرصت پيش آمده بهره گرفته و به مقابله با رژيم پهلوي مبادرت ورزند؛ اما با توجه به اين‌كه شورش بختيار از بن‌مايه‌هاي نظري و مذهبي و ساير مؤلفه‌هاي يك جنبش سياسي و اجتماعي تهي بود، پس از اقدامات اندك چريكي و ناامن كردن مرزها، در نهايت با قتل او در مرداد سال 1349 تشكيلات وي نيز متلاشي شد. ولي از نظر امنيتي، ساواك فضاي خشونت‌آميزي در منطقه ايجاد كرد و بسياري از مردم ايلام كه به وي پيوسته بودند، دستگير، زنداني و برخي نيز اعدام شدند.