اثربخشي درمان متمركز بر شفقت بر اضطراب مرگ و كيفيت زندگي زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

سابقه و هدف: از آن‌جا كه بيماري ام اس هم جسم و هم روان را درگير مي‌‌كند، بايد در درمان و پرداختن به‌مشكلات اين بيماران، علاوه بر مداخلات دارويي و فيزيولوژيكي، مداخلات روان‌شناختي را نيز مورد توجه قرار داد. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان متمركز بر شفقت بر اضطراب مرگ و كيفيت زندگي زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس صورت گرفت. روش بررسي: روش پژوهش، نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري را زنان مبتلا به ام اس شهر اصفهان كه در سال 1398 عضو انجمن ام اس اين شهر بودند تشكيل دادند. 30 نفر با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب، و به‌صورت تصادفي در دو گروه قرار گرفتند. اعضاي گروه آزمايش درمان مختص گروه خود را در 8 جلسه دريافت كردند، اما گروه كنترل درماني دريافت نكرد. داده‌ها توسط آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر تحليل شدند. يافته ها: در پيش‌آزمون، ميانگين و انحراف معيار نمره اضطراب مرگ و كيفيت زندگي در گروه آزمايش و كنترل اختلاف معني‌داري نداشت (05/0 p). درمان متمركز بر شفقت، اضطراب مرگ بيماران را در پس آزمون كاهش، و كيفيت زندگي آن‌ها را افزايش داد (001/0 p). در مرحله پيگيري، اثر اين درمان ماندگار بود (001/0 p). نتيجه گيري: درمان متمركز بر شفقت مي‌تواند باعث كاهش اضطراب مرگ و در نتيجه مقابله بهتر با بيماري و افزايش كيفيت زندگي زنان مبتلا به ام اس شود.