قانون احوال شخصيه شيعيان افغانستان و ميزان همسويي آن با فقه جعفري (بخش ميراث)

اصطلاح احوال شخصيه بيشتر در مورد حفظ حقوق اقليت ها در يك جامعه كاربرد دارد و از آنجايي كه شيعيان افغانستان به عنوان يك اقليت مذهبي در آن كشور مطرح هستند، براي اولين بار قانون احوال شخصيه اهل تشيع در سال 1388 ه ش جهت رعايت حقوق اين اقليت مذهبي وضع گرديد. همچنان بدليل اينكه مبناي قانون احوال شخصيه اهل تشيع افغانستان فقه است، مطابقت مواد اين قانون با مباني فقهي اش از اهميت بسزايي برخوردار است؛ اما با توجه به گستردگي موضوعات احوال شخصيه، در اين مقاله كوشش شده است تا صرفاً در مبحث ميراث به عنوان يكي از مصاديق احوال شخصيه به موادي كه با مباني فقهي خود  همسويي نداشته و يا برگرفته از آن نمي باشد و چرايي آنها پرداخته شود، در اين بين مواردي چون فقره 3 از ماده 194 در خصوص شخصيت حقوقي تركه، فقره 3 ماده 196 در خصوص بيمه و ساير حقوقي كه پس از مرگ به متوفي تعلق مي گيرد، فقره 6 از ماده 197 در خصوص تعيين جنسيت و تعدد حمل قبل از تولد و ... مورد بررسي قرار گرفته اند.