پيوند تاريخي كُردها با فقه شافعي

مناطق كُردنشين و مناطق پيرامون آن از ايران گرفته تا آسياي صغير و آناتولي(امپراتوري عثماني سابق و تركيۀ امروزي) فرازوفرودهاي تاريخي و تحولات مذهبي زيادي را به خود ديده است. اگرچه بيشتر مناطق كُردنشين تا حدود زيادي در سرنوشت سياسي و تاريخي منطقه سهيم بوده‌اند، ولي به لحاظ مذهبي براي قرون زيادي همچنان به مذهب فقهي شافعي پايبند مانده‌اند. پژوهش حاضر درصدد است تا به اين مسئله پاسخ دهد كه چرا بيشتر كُردها داراي مذهب شافعي هستند. به‌عبارتي‌ديگر، اين پژوهش بر آن است تا به بررسي دلايل ماندگاري مذهب شافعي در ميان كُردها باوجود تهديدهاي فراوان بپردازد. در اين پژوهش از روش توصيفيتحليلي استفاده شده است. شواهد نشان مي‌دهد كه هستۀ اصلي مناطق كُردنشين كه امروزه تقريباً به‌تمامي پيرو مذهب شافعي هستند از همان آغاز پيدايي مكاتب فقهي و به‌صورت تدريجي پناهگاهي امن براي تبليغ و گسترش مذهب شافعي به‌دوراز هياهوي سياسي بوده است. اينكه هم دولت صفويه و هم دولت عثماني در تغيير مذهب اين مناطق ناتوان ماندند، خود به‌درستي گوياي اين مسئله است كه فقه شافعي با حمايت‌هاي سياسي و به‌يك‌باره وارد مناطق كُردنشين نشد و پيوند آن‌ها با اين فقه عميق‌تر از آن بود كه به دست حكام و سلاطين از بين برود. جغرافياي صعب‌العبور مناطق كُردنشين و همچنين روحيات متعصبانۀ كُردها نيز بر پايبندي آن‌ها به مذهب شافعي بسيار اثرگذار بود.