حلّ تعارض تحكيم خانواده با قبول حريم خصوصي زوجين

در فقه اسلامي آمده است كه زوجين از حريم خصوصي و منافع مستقلّي نسبت به يكديگر برخوردارند و هيچ يك از آن دو حقّ ورود به حريم ديگري را ندارند. ولي در رويه عرفي زندگي مشاهده مي گردد كه زوجين امنيت، آسايش و استحكام خانواده را جز با همكاري و تعامل زوجين امكان پذير نمي دانند و بر همين اساس خود را داراي منافع و مضارّ مشترك مي دانند لذا ضرورت پيدا مي كند كه از مسائل و امورات خصوصي مربوط به هم مطّلع شوند. كه به نظر مي رسد بين توصيه هاي شريعت و رويه عرفي جامعه تعارض وجود دارد. لذا با بررسي و تحقيق در آيات و روايات و كلام فقهاء، با ذكر مستنداتي اثبات گرديد برخي از رفتارهاي مردم در زندگي بر مبناء اقتضائات شرعي است و برخي نيز اقتضاء عرفي دارد. بنابراين در اين تحقيق آمده است كه از صدر اسلام، در شريعت نشانه هايي از تأييد عرف مشاهده مي شود كه آن عرف چنان برجسته گرديده است كه تصوّر مي شود عرف بر شرع ترجيح داده شده است در حالي كه آن عرف رايج به جهت تقويت خانواده از طرف شريعت اعتبار يافته است. لذا زوجين ضمن پذيرش مرزهاي استقلال يكديگر، با تعامل و همكاري فيمابين در منافع مستقل و مشترك، امنيت و آسايش خانواده را تقويت و از ورود آسيب به آن جلوگيري مي كنند.