كارآفريني در آموزش دانشگاهي: مطالعه موردي ارزشيابي دانشگاه الزهرا با تاكيد بر شبكه‌هاي تعاملي و ارتباطات

كيفيت دوره‌ي دانشگاهي، شرايط و ويژگي‌هاي ارتباطي دانشگاه، ويژگي‌هاي فردي و گروهي استادان و نيز دانشجويان، مسأله‌اي مهم و اثرگذار بر بازدهي آموزش است. در هر دوره‌اي دانشگاه متناسب با جامعه و فناوري بايد دگرگون شود. هدف اين پژوهش ارزشيابي كيفيت آموزش دانشگاهي از راه پرداختن به زمينه‌سازي براي كارآفريني و با توجه به اهميت شبكه‌هاي ارتباطي دانشگاه الزهراء(س) بود. افزايش تعداد و درصد زنان پذيرفته‌شده و دانش‌آموخته‌ي دانشگاه‌هاي ايران و اهميت توجه به كارآفريني زنان ازجمله دلايل اين مطالعه بود. اين ارزش‌يابي با الگوي سيپ به‌صورت غيرآزمايشي از نوع مطالعه موردي است. جامعه‌ي اين پژوهش برنامه‌ها، دانش‌آموختگان، دانشجويان، استادان و مديران گروه دانشگاه‌ الزهراء در سال آموزشي 139495 بود كه از نمونه‌اي دربردارنده‌ي 8 برنامه، 4 مدير گروه، 40 استاد، 140 دانشجو و 40 دانش‌آموخته به روش خوشه‌اي تصادفي از چهار گروه با به‌كارگيري سياهه‌وارسي و پرسش‌نامه‌ي محقق‌ساخته داده‌گيري شد. يافته‌هاي پژوهش نشان‌داد در هيچ‌يك از برنامه‌ي‌هاي آموزشيِ بررسي‌شده اشاره و توجهي به شبكه‌هاي ارتباطي، نوآوري و كارآفريني وجود ندارد، و واحدهاي سازمانيِ ارتباطي ميان دانشگاه و جامعهبازاركار انگشت‌شمار، غيرشبكه‌اي و ازنظر ارتباطي كم‌كار بوده‌اند. ‌باوجود اظهار علاقمندي به نوآوري، بكارگيري روش‌هاي نوين آموزشي، عضويت و ارتباط با نهادهاي برون‌دانشگاهي ضعيف بوده، پاسخ‌دهندگان زمينه‌سازي دانشگاه در اين موارد را كم و خيلي‌كم ارزيابي‌كرده‌اند. نتايج به‌كارگيري پرسش‌نامه ميان دانشجويان، استادان، مديران‌گروه و دانش‌آموختگان تفاوت معنادار نداشت. از جنبه‌ي بافتي برخي ويژگي‌ها و امكانات با كمبود مهارت‌هاي ارتباطي استادان و دانشجويان مرتبط بوده‌است.