فصل اوّل: چرخش منبع (رويكردي اجتماعي - فرهنگي به منبع‌ها)

مطالعات فرهنگي، تاكنون نتوانسته مفهومي از منبع‌‌ها را بسط دهد كه در تحليل ابعاد فرهنگيِ زندگي در طول زمان و فضا به كار آيد. مطالعات فرهنگي تاكنون به مفهومي از منبع‌‌ها نپرداخته است كه ابعاد فرهنگي زندگي را در تقاطع زمان و فضا تحليل كند.كاربست كلمۀ «منبع‌ها»، همچنان به‌شدّت ريشه در رهيافت‌هاي اقتصادي دارد. منبع‌ها، به‌عنوان محصولات طبيعي، ابزار توليد، نشانه‌هاي ثروت يا اشكال معيشت شناخته مي‌شوند. ما [در اين نوشتار] درباره چرخش منبع در مطالعات فرهنگي استدلال مي‌كنيم كه با گسترش مفهوم منبع‌ها، به‌عنوان مقوله‌اي تحليلي، ابعاد ناملموس پوشش داده مي‌شود، در اين راه نگاه سازه‌گرا را جايگزين نگاه ذات‌گرا مي‌كنيم، و تحليل را از كنشگران فردي به‌سوي مناسبات، شبكه‌ها، نهادها و نظام‌هاي فراگيرتر تغيير مي‌دهيم.