سنجش شاخص‌هاي زيست‌بوم نوآوري در مؤسسات آموزشي پژوهشي دفاعي

امروزه با توجه به تغييرات سريع فناوري و چرخه كوتاه فناوري‌ها، نقش مراكز علمي و پژوهشي در تقويت توان علمي، صنعت و اجتماع پررنگ‌تر از هميشه شده است. مراكز علمي و پژوهشي از طريق كشف، خلق و توليد علم و فناوري و برقراري جريان دانش و اطلاعات و تبادل آن ميان بازيگران زيست‌بوم تحقيقاتي و صنعتي، بستر مناسبي را جهت توليد، توسعه و اشاعه علم و فناوري و ايجاد فضاي نوآوري در كشور فراهم مي‌سازند. از اين‌رو، مراكز آموزشي و پژوهشي نيازمند استفاده از مدلي جهت سنجش نوآوري و بلوغ در زيست‌بوم خود مي‌باشند. در اين پژوهش مبتني بر مرور ادبيات و نظرسنجي از خبرگان، شش شاخص اصلي: فرهنگ نوآوري، توسعه و زيرساخت نوآوري، شبكه‌سازي، فرايندهاي نوآوري، نيروي انساني و سياست‌ها و راهبردها جهت سنجش نوآوري در مراكز آموزشي و پژوهشي احصاء شد. پس از تاييد شاخص‌ها، آنها در زيست‌بوم سازمان مورد مطالعه مورد سنجش قرار گرفته و براساس آن، سطح بلوغ زيست‌بوم نوآوري اندازه‌گيري شده است. نتايج نهايي سنجش بيانگر آن است كه ميانگين تمامي شاخص‌هاي نوآوري كمتر از ميانگين نظري است و تنها شاخص نيروي انساني سازمان مورد مطالعه نزديك به ميانگين و از سطح مطلوب برخوردار است. بنابراين، از اين حيث سازمان مورد مطالعه، داراي ضعف‌ها و كاستي‌هايي در شاخص‌هاي زيست‌بوم نوآوري است.