بررسي تأويلي عرفاني آيات مربوط به حضرت آدم(ع) و حوا در كتاب اساس التأويل قاضي نعمان

خداوند در قرآن كريم، سرگذشت بسياري از پيامبران را در قالب تمثيل، تشبيه و مهم تر از آن درقالب داستان بيان كرده است. با توجه به اهميت موضوع آفرينش آدم به عنوان اولين انسان، در قرآن كريم اين مسئله مورد توجه بوده است و مفسران بسياري در ذيل آيات مربوط به قصه آفرينش آدم، ديدگاه هاي متعددي را مطرح كرده اند. قاضي نعمان نيز در كتاب اساس التأويل ، ديدگاه هاي تأويلي و عرفاني خود را درمورد قصه خلقت آدم بيان داشته است. نوشتار حاضر درپي يافتن پاسخ اين سوال است كه ديدگاه قاضي نعمان در ذيل آيات مربوط به حضرت آدم و حوا چيست؟ براين اساس، اين مقاله برمبناي روش اسنادي تحليلي مي كوشد مباني فكري قاضي نعمان را موردبررسي و نقد قراردهد. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد، قاضي نعمان، در تفسير و به ويژه در تأويلات عرفاني بيشتر از تراوشات ذهني خود بهره جسته و به صورت ذوقي مطالبي را بيان نموده است و جز درموارد بسيار كمي از روايات اهل بيت (ع) بهره برده است و علاوهبر آن، اشاره اي به منابع تأويلات خود نمي كند.