درك معنايي جوامع محلي از پيامدهاي تخصيص آب سدها به سكونتگاه‌هاي روستايي در استان كردستان

بررسي و تحليل درك معنايي جوامع محلي از پيامدهاي تخصيص آب سدها به سكونتگاه هاي روستايي در استان كردستان هدف اصلي پژوهش حاضر است كه به صورت مطالعۀ موردي، در دو روستاي لگزي (برخوردار از آب سد شهيد كاظمي) و گل‌تپه (محروم از آب سد) واقع در شهرستان سقز، انجام گرفته است. براي جمع آوري اطلاعات ميداني تكيۀ اصلي محققان بر مصاحبه هاي فردي و گروهي بوده است و براي تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل تماتيك استفاده شده است. به اين صورت كه در روستاي لگزي 6 مصاحبۀ عميق فردي و سه نشست گروهي و در روستاي گل تپه 7 مصاحبۀ عميق فردي و سه نشست گروهي انجام گرفته است. لازم به ذكر است، روش نمونه گيري تمامي مصاحبه ها، به صورت هدفمند بوده و مبناي اتمام مصاحبه ها، اشباع نظري بوده است. نتايج نشان داد تخصيص آب سد به ساكنان روستاي لگزي تداعي‌كنندۀ مضامين فراگيرِ مثبتي مانند «پايداري اقتصاد محلي»، «پايداري اجتماع محلي»، «شكوفايي انگيزه موفقيت» و «افزايش سازگاري با محيط» بوده است كه در نهايت مضمون كلان توسعۀ پايدار روستايي را شكل داده است. برعكس، ادراك ساكنان روستاي گل‌تپه از عدم تخصيص آب سد به آن ها با مضامين منفي و بعضاً ايجاد تحول كاركردي در روستا مانند «احساس محروميت نسبي»، «شكنندگي اقتصاد محلي»، «ناپايداري اجتماع محلي» و «خدماتي شدن مشاغل روستا»، همراه بوده كه منجر به شكل گيري مضمون كلان ناپايداري روستايي شده است. نتايج حاصل‌شده نشان مي دهد اتخاذ و اجراي سياست هاي دوگانه تخصيص/ عدم تخصيص آب سدها به جوامع روستايي، مي تواند با تداعي مفاهيم كلان پايداري/ ناپايداري توسعۀ روستايي، در تحولات كاركرديساختاري روستاها اثرگذار باشد. بنابراين به نظر مي رسد تجديد نظر در سياست هاي تخصيص منابع آبي در كشور يك ضرورت غيرقابل انكار است.