تاثير اندازه و غلظت هاي متفاوت ميكروپلاستيك پلي استايرن بر هيستوپاتولوژي ماهي كاراس طلايي (Carassius auratus)

امروزه حضور ميكروپلاستيك ها در اكوسيستم هاي آبي به عنوان چالش جدي آبزيان مطرح مي باشد. در اين تحقيق تجمع ميكروپلاستيك هاي پلي استايرن (PS-MPs) در كبد و روده ي ماهي كاراس طلايي محاسبه و اثرات سمي آن بر عوارض بافتي اين اندام ها بررسي شد. تعداد 231 عدد ماهي مولد سالم با متوسط وزني 41/2±55/18 گرم جهت انجام آزمايش ها انتخاب شد. ميكروپلاستيك ها در دو محدوده اندازه (μm) 25/0 و 8 با دو عملكرد متفاوت (فلئورسنت و غير فلئورسنت) سنتز شدند. آزمايش ها در دو مرحله انجام شد، در ابتدا بعد از دوره ي آداپتاسيون، 63 عدد ماهي در غلظت ثابت (PS-MPs) µg/L300 از هر دو اندازه ي (μm) 25/0 و 8 (PS-MPs) فلئورسنت، قرار گرفتند. نمونه برداري از بافت كبد و روده در مدت زمان 7 روز صورت گرفت و از نمونه ها با استفاده از ميكروسكوپ فلئورسنت تصوير برداري شد. سپس 168 عدد ماهي به مدت 28 روز در معرض ميكرو پلاستيك-هاي غير فلئورسنت با غلظت هاي متفاوت ( ppm5، 5/0، 05/0، 0) جهت تعيين عوارض هيستوپاتولوژيك، قرار گرفته و به روش بافت شناسي روتين بررسي شدند. نتايج نشان داد هر دو اندازه از اين ذرات قابليت تجمع در بافت كبد و روده را دارند. با بررسي آسيب شناسي بافت كبد عوارض متفاوتي مانند خونريزش، نكروز، تورم سلولي، ركودصفرا، رقيق شدن فضاي سينوزوئيد و تجمع خوني نسبت به گروه شاهد مشاهده شد، شدت افزايش عوارض با افزايش غلظت ها در يك گروه از اندازه؛ روند قابل پيش بيني اي نداشت اما شدت تخريب در اندازه ي 25/0 ميكرومتر بيشتر بود. با بررسي آسيب شناسي بافت روده عوارض متفاوتي مانند نكروز، ازبين رفتن پرز روده، واكوئله شدن، فساد پرز ها و دژنره شدن اپيتليوم نسبت به گروه شاهد در هر دو گروه اندازه نسبت به گروه شاهد مشاهده شد. در مجموع ميكروپلاستيك اثرات مخرب بافتي بر ماهي كاراس طلايي دارد. بيشترين عوارض بافتي در بالاترين غلظت (5 ميلي گرم بر ليتر) مشاهده شد. شدت عوارض ذرات با اندازه ي 25/0 ميكرومتر نسبت به اندازه 8 ميكرومتر بيشتر بود كه تاثيرات مخرب ابتدا در روده و سپس كبد مشاهده شد.