بررسي روند تغييرات دبي حداقل با تداوم‌هاي مختلف در شمال‌غرب ايران

تغييرات اقليمي به همراه دخالت‌هاي انسان در چرخه طبيعي آب، تامين به موقع نيازهاي آبي را با چالش جدي روبه‌رو كرده است. برآورد شاخص جريان پايه، يكي از موضوعات مهم در هيدرولوژي بوده است. به‌منظور تحليل جريان‌هاي كمينه در اين پژوهش 12 ايستگاه هيدرومتري با طول دوره آماري 30 ساله در شمال‌غرب ايران به دليل وجود درياچه اروميه انتخاب شد و سپس محاسبه سري‌هاي جريان كمينه سالانه با تداوم‌هاي سه، پنج، هفت، 15 و 30 روزه صورت گرفت. بر اساس آزمون‌ نكويي برازش كلموگراف اسميرنوف، از ميان توزيع‌هاي مختلف توزيع ويك‌بي، مناسب‌ترين توزيع برازش براي منطقه شناخته شد و بر اساس آزمون منكندال 67/66 درصد ايستگاه‌هاي مورد مطالعه داراي روند كاهشي دبي حداقل، بر اساس آزمون پتيت 75 درصد ايستگاه‌ها داراي روند افزايشي دبي حداقل و بر اساس آزمون فن‌نيومن 67/41 درصد ايستگاه‌ها در سطح معني داري 95 درصد داراي روند افزايشي دبي حداقل با تداوم‌هاي مختلف هستند. نتايج اين پژوهش مي‌تواند براي تنظيم و برنامه‌ريزي جريان آب به‌ويژه در شرايط حداقل در جهت مديريت پايدار منابع آب در مناطق خشك و نيمه خشك كمك كننده باشد.