اولويت بندي عوامل مؤثر بر فرسايش خندقي و تعيين پهنه‌هاي حساس در استان كرمانشاه با استفاده از مدل MaxEnt

پژوهش حاضر با هدف تعيين عرصه هاي حساس به فرسايش‌خندقي و اولويت‌بندي عوامل مؤثر بر آن در استان كرمانشاه، با روش حداكثر آنتروپي (مدل MaxEnt) مي‌باشد. 9 عامل مؤثر بر پتانسيل فرسايش‌خندقي منطقه شامل ارتفاع، شيب، جهت شيب، ليتولوژي، كاربري اراضي، شاخص رطوبت توپوگرافي، انحناء سطح، تراكم آبراهه و RSP انتخاب و تست هم خطي عوامل با آزمون فاكتور تورم واريانس (VIF) در نرم افزار SPSS بررسي شد. از مجموع خندق‌هاي مورد بررسي در تحقيق، 70 درصد به صورت تصادفي، به عنوان داده هاي آزمون و 30 درصد به عنوان داده هاي اعتبارسنجي طبقه بندي شدند. جهت تعيين مهم ترين پارامترها از نمودار جكنايف و از منحني تشخيص عملكرد نسبي (ROC) جهت قدرت پيش بيني مدل استفاده شد. نتايج نشان داد كه، هم خطي بين عوامل مورد استفاده وجود ندارد. بر اساس نمودار جكنايف لايه هاي ليتولوژي، شيب، ارتفاع و تراكم آبراهه به ترتيب مهم ترين عوامل تأثيرگذار بر حساسيت وقوع فرسايش خندقي بودند. سطح زير منحني بر اساس منحني ROC ، نشان دهنده دقت 91 درصد روش حداكثر آنتروپي در مرحله آموزش و 72 درصد در مرحله اعتبارسنجي بود. بر اساس نقشه پهنه‌بندي حساسيت خندق حدود 39/ 23 درصد سطح منطقه داراي حساسيت كم، 14/ 48 درصد خيلي كم، 31/ 9 درصد زياد و71 /4 درصد خيلي زياد و 46 /14 درصد داراي حساسيت متوسط مي‌باشد.