اثربخشي دياليز صفاقي خودكار در مقايسه با روش سرپايي مداوم: يك مطالعه مرور سيستماتيك و متاآناليز

مقدمه: روند رو به رشد مبتلايان به نارسايي‌هاي كليوي، نگاه درماني در حوزه باليني را به روش‌هاي جايگزين مقرون به صرفه و اثربخش مانند دياليز صفاقي معطوف نموده است. ازاين‌رو پژوهش حاضر، اثربخشي دو روش دياليز صفاقي سرپايي مداوم و خودكار را در بيماران نارسايي مزمن كليوي مورد بررسي قرار مي‌دهد. روش بررسي: اين پژوهش در قالب مرور سيستماتيك انجام شده است. جست‌وجوي پيشرفته در پايگاه‌هاي داده‌ايPubMed, Cochrane Library, Scopus و در فيلدهاي عنوان، چكيده و واژه‌هاي كليدي بدون هيچ محدوديتي انجام شد. معيار ورود مطالعات شامل پژوهش‌هاي كارآزمايي باليني متمركز بر دو روش دياليز صفاقي بود. فرايند استخراج اطلاعات با استفاده از چك ليست استاندارد انجام شد. كيفيت مطالعات به‌وسيله چك ليست ارزيابي كيفيت كاكرين ارزيابي شده و نتايج شاخص‌ها در قالب متاآناليز مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: مجموعاً 5 كارآزمايي باليني شامل 311 بيمار، وارد پژوهش شدند. كليه مطالعات كيفيت بالايي داشتند. روش خودكار مزيتي بر روش سرپايي مداوم با لحاظ عوارضي چون مرگ و مير (RR: 1.43, 95% CI 0.48 to 4.22)، پريتونيت (RR:0.80, 95% CI 0.50 to‌1.29)، اگزيت سايت (RR:1.07,95% CI 0.53 to 2.15) و تونل (RR 1.01,95%CI 0.18 to 5.67) نداشت. شاخص kt/v در روش خودكار نسبت به روش سرپايي مداوم بهتر بود (SMD 0.37,95%CI 0.01 to 0.73)، از طرفي كراتينين كليرنس در روش سرپايي بهتر از روش خودكار انجام شده است (SMD 0.40,95%CI 0.78 to 0.02). نتيجه‌گيري: عوارض دو روش درماني تفاوتي نداشته ولي باعنايت به شاخص‌هاي كفايت دياليز، كراتينين كليرنس در روش سرپايي مداوم بهتر صورت گرفته در حاليكه نتايج شاخص kt/v در روش خودكار بهتر بوده است. به نظر مي‌رسد لحاظ آيتم‌هاي هزينه‌اي در كنار شاخص‌هاي باليني، تصميم‌گيري نهايي جهت سياست‌گذاري‌هاي كلان در حوزه سلامت را بهتر ياري رساند.