بررسي اثرات اولئوروپين بر افسردگي ناشي از استرس مزمن در موش سوري

زمينه و هدف: افسردگي هنوز هم يكي از اختلالات چالش‌برانگيز و گسترده با علل پيچيده است. اخيراً نقش رژيم غذايي سالم و روغن زيتون در بهبود افسردگي ادعا شده است. اين مطالعه به منظور بررسي اثرات حفاظتي اولئوروپين بر افسردگي ناشي از استرس مزمن در موش سوري طراحي شده است.روش بررسي: جهت القاي استرس مزمن Chronic Restraint Stress (CRS) موش‌ها به مدت دو هفته، روزانه دو ساعت در معرض استرس بي‌حركتي در دستگاه Restrainer و سپس دو دقيقه شوك الكتريكي با قدرت نيم ميلي‌آمپر قرار گرفتند. موش‌هاي تحت استرس مزمن در پنج گروه شامل كنترل (دريافت‌كننده حلال دارو)، درمان (اولئوروپين در دُزهاي 5/7، پانزده و سي ميلي‌گرم بر كيلوگرم) و كنترل مثبت (ديازپام) قرار گرفتند. سپس بيان ژن‌ اينترلوكين6 و گيرنده متابوتروپيك نوع يك گلوتامات (mGluR1) بررسي شد. تست رفتاري شامل تست شناي اجباري و معلق ماندن از دم بود.يافته‌ها: در موش‌هاي CRS دُز پانزده ميلي‌گرم بر كيلوگرم اولئوروپين سبب كاهش معنا‌دار بي‌حركتي در آزمون معلق ماندن از دم و دُزهاي پانزده و سي ميلي‌گرم بر كيلوگرم آن سبب كاهش معنا‌دار بي‌حركتي در آزمون شناي اجباري شد (05/P 0). اولئوروپين همچنين سبب كاهش بيان ژن‌ اينترلوكين6 و گيرنده متابوتروپيك نوع يك گلوتامات (mGluR1) در موش‌هاي CRS شد.نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به‌دست‌آمده، به نظر مي‌ رسد كه كاهش بيان ژن اينترلوكين و گيرنده متابوتروپيك نوع يك گلوتامات ممكن است در اثرات اولئوروپين بر رفتارهاي شبه افسردگي در موش‌هاي تحت استرس مزمن مؤثر ‌باشد.