اثربخشي آموزش فنون رفتار‌درماني ديالكتيك بر ترس از زايمان زنان نخست‌زاي با دلبستگي ناايمن به همسر

زمينه و هدف: زايمان يك واقعه دردناك و مديريت ترس از زايمان از اهميت بالايي برخوردار است. بنابراين هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي آموزش فنون رفتاردرماني ديالكتيك بر ترس از زايمان زنان نخست‌زاي با دلبستگي ناايمن به همسر بود.روش بررسي: اين مطالعه كارآزمايي باليني در سال 1399 بر روي 60 زن باردار شهر بيرجند در 3ماهه سوم بارداري انجام شد. مادران باردار دلبسته ناايمن به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به طور تصادفي بين 3 گروه آزمايش 1 (آموزش فنون رفتاردرماني ديالكتيكي 3ماهه آخر بارداري در 10 جلسه و رايحه‌درماني با اسطوخودوس هنگام زايمان)، گروه آزمايشه 2 (رايحه‌درماني با اسطوخودوس) و گروه كنترل (رايحه‌درماني با آب) تقسيم شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي اطلاعات جمعيت‌شناختي، دلبستگي به همسر و ترس از زايمان هارمن جمع‌آوري و در نرم‌افزار SPSS نسخه 25با استفاده از تحليل كوواريانس تحليل شد.يافته‌ها: فنون رفتاردرماني ديالكتيكي توأم با رايحه‌درماني نسبت به گروه‌هاي ديگر اثر معناداري بر كاهش ترس از زايمان نشان داد (01/P 0). نتيجه‌گيري: فنون رفتاردرماني ديالكتيكي توأم با رايحه‌درماني به عنوان يك مداخله مؤثر در جهت كاهش ترس از زايمان مي‌تواند در مراكز بهداشتي و درماني در زنان باردار با دلبستگي ناايمن به همسر به كار برده شود.