جنوب غربي آسيا در عصر آهن از منظر رويدادهاي اقليمي

Southwest Asia during the Iron Age from the perspective of climatic events

طي عصر آهن (1500 - 550 ق.م) مهاجرت‌ها و درگيري‌هاي اجتماعي و سياسي گسترده‌اي، به خصوص در منطقه‌ي جنوب غربي آسيا، رخ داده‌اند. احتمال مي‌رود دليل اصلي اين تحركات در ارتباط با رويدادهاي اقليمي 3200 و 2800 سال پيش بوده باشد. هدف از اين پژوهش، بررسي شرايط اقليمي عصر آهن در منطقه‌ي جنوب غربي آسيا با تكيه بر پژوهش‌هاي ديرين‌اقليم هولوسن جديد است. پرسش اصلي درباره‌ي ارتباط احتمالي ميان تغييرات اقليمي و دگرگوني‌هاي اجتماعي-سياسي عصر آهن در اين منطقه است. مفروض است كه تشديد شرايط اقليمي خشك، جوامع انساني را به شدت دچار تنش مي‌كرده است. در انجام اين پژوهش، اسناد تاريخي و شواهد باستان‌شناختي منطقه‌ي جنوب غربي آسيا متعلق به عصر آهن، همراه با نتايج پژوهش‌هاي ديرين‌اقليم هولوسن جديد از منطقه‌ي مذكور، اطلس شمالي و گرينلند بررسي شده‌اند. برآيند اين مطالعه نشان مي‌دهد كه دوره‌هاي افزايش خشونت و مهاجرت‌هاي گسترده‌ي انساني طي عصر آهن با زمان بي‌نظمي‌هاي آب‌وهوايي هم‌پوشاني داشته‌اند، همچنين، بر اين نكته تآكيد مي‌شود كه بقا و ماندگاري جوامع عصر آهن ايران در دوره‌هاي سخت تغيير اقليم، قطعاً با روش‌هاي تاب‌آوري و سازگاري ميسر بوده است. با توجه به توانمندي‌هاي محيطي بسياري از مناطق ايران، به نظر مي‌رسد، در چنين دوره‌هايي، نظام معيشتي كوچ‌رو-گله‌داري/ شكارگري مناسب‌تر از يك‌جا‌نشيني-دهقاني بوده است.

During the Iron Age (1500 - 550 BC) extensive migrations and socio-political conflicts have taken place, especially in southwest Asia. Probably the main reason for these movements was related to the 3200 BP (1200 BC) and the 2800 BP (800 BC) climatic events. This study attempts to investigate the influential climatic events during the Iron Age in southwest Asia, based on paleoclimate research of the late Holocene. The main question is what (possibly) link has there been between climate change and Iron Age socio-political change in the region? It is assumed that the escalation of arid climatic conditions has severely strained human societies. In this study, historical documents and archaeological evidence of southwest Asia belonging to the Iron Age, along with the results of paleoclimate research of the late Holocene from the region, the North Atlantic, and Greenland have been examined. According to paleoclimate studies, several climatic oscillations are identified during the Iron Age: about 1500 - 1250 BC a wet period (Iron I), about 1250 - 950 BC a very dry period (the 3200 BP event), and about 950 - 850 BC a relatively wet period (Iron II), about 850 - 750 BC a dry period (the 2800 BP event) and about 750 - 550 BC an unstable wet-dry period (Iron III). The results of this study show that periods of increasing violence and widespread human migrations during the Iron Age overlapped with times of climatic anomalies. It is also emphasized that the survival of most Iron Age societies in Iran during difficult periods of climate change has certainly been compatible with a kind of subsistence system that can probably be described as pastoral nomadism and hunting; A system adapted by the environmental potentials of many regions of Iran, which has been also continued during historical and Islamic periods.