پديد آورندگان :
كريمي، محمد دانشگاه شيراز - دانشكده دامپزشكي - گروه علوم درمانگاهي - بخش بهداشت و بيماريهاي آبزيان، شيراز، ايران , غلامحسيني، امين دانشگاه شيراز - دانشكده دامپزشكي - گروه علوم درمانگاهي - بخش بهداشت و بيماريهاي آبزيان، شيراز، ايران , بنايي، مهدي دانشگاه صنعتي خاتم الانبيا بهبهان - دانشكده منابع طبيعي - گروه شيلات، بهبهان، ايران , زيدي، امير دانشگاه بيرجند - دانشكده منابع طبيعي و محيط زيست - گروه مهندسي محيط زيست، بيرجند، ايران , شاكري، رضا دانشگاه صنعتي خاتم الانبيا بهبهان - دانشكده منابع طبيعي - گروه محيط زيست، بهبهان، ايران , نعمت اللهي، امين دانشگاه شهركرد - دانشكده دامپزشكي - گروه بهداشت و كنترل كيفي مواد غذايي، شهركرد، ايران
كليدواژه :
آبزي پروري , مايكوتوكسين , تغذيه آبزيان , عفونت قارچي
چكيده فارسي :
رشد و توسعه صنعت آبزيپروري در دهه هاي اخير منجر به توسعه صنعت توليد غذاي آبزيان نيز شده است. در پرورش متراكم آبزيان، نياز به پروتئين حيواني با كيفيت بالا، ليپيد و ساير مواد مغذي ضروري است. پودر ماهي به‌عنوان يك ماده مهم در تغذيه ماهي‌ها استفاده مي‌شود كه در آينده به مقدار كافي در دسترس نخواهد بود. افزايش فشار صيادي سبب كاهش ذخيره آبزيان دريايي شده است؛ لذا كاهش وابستگي آبزيپروري به منابع دريايي به‌منظور توسعه پايداري اين صنعت در آينده امري ضروري محسوب مي شود. بنابراين استفاده از منابع پروتئيني گياهي مانند غلات و حبوبات در خوراك آبزيان مي تواند در تحقيق اين هدف مؤثر باشد. اما مواد غذايي گياهي ميتواند بستر طبيعي و مناسبي را براي رشد قارچ ها فراهم كنند. محصولات زارعي ممكن است در زمان برداشت و يا در حين نگهداري در انبار به قارچها آلوده شوند. تحت شرايط نامساعد محيطي، در دماي بالاي 27 درجه سانتي‌گراد و رطوبت بيش از 60 درصد و عدم تهويه مناسب، قارچها به‌سرعت رشد كرده و با توليد مايكوتوكسين ميتوانند سلامت آبزيان را به مخاطره بياندازند. علاوه براين تجمع مايكوتوكسينها در بافت خوراكي ماهيان ميتواند براي سلامت مصرفكنندگان نيز خطرناك باشد. از اينرو، شناخت انواع مختلف مايكوتوكسين ها و درك چگونگي انتقال آن از مواد غذايي به آبزيان پرورشي و در نهايت به مصرف كنندگان انساني ضروري است. در حال حاضر، آفلاتوكسينها، استريگماتوسيستين، اوكراتوكسين، تريكوتسنها، زيرالنون و فومونيسينها از مهمترين مايكوتوكسين هاي شناخته شده در غذاي آبزيان است؛ كه مي تواند آسيب هاي پاتولوژيك زيادي از جمله كاهش عملكرد رشد، تغيير در شاخص هاي خون شناسي، آسيب هاي بافت شناسي، تغيير در پارامترهاي بيوشيميايي، استرس اكسيداتيو و آسيب هاي ژنتيكي به آبزيان وارد نمايد. بنابراين در اين مقاله تلاش شده تا ضمن معرفي هر كدام از اين تركيبات، تاثيرات آنها بر سلامت آبزيان را نشان داده شود.
چكيده لاتين :
The growth and development of the aquaculture industry in recent decades has also led to the development of the aquatic feed industry. High-quality animal protein, lipids and other nutrients are essential for intensive aquaculture. Fish meal is used as an essential ingredient in fish nutrition that will not be available in sufficient quantities in the future. Increasing fishing pressure has reduced marine fish stocks; Therefore, reducing the dependence of aquaculture on marine resources in order to develop the sustainability of this industry in the future is essential. Therefore, using plant protein sources such as cereals and legumes in aquatic feed can be effective in achievng this goal. However, plant foods can provide a natural and suitable substrate for the growth of fungi. Crops may be infected with the fungus during harvest or storage. Under adverse environmental conditions, at temperatures above 27 ° C and more than 60% humidity and lack of proper ventilation, fungi grow rapidly and can endanger aquatic health by producing mycotoxins. In addition, the accumulation of mycotoxins in the edible tissue of fish can be dangerous to consumers' health. Therefore, it is necessary to know the different types of mycotoxins and understand how they are transferred from food to farmed aquatic animals and ultimately to human consumers. Aflatoxins, sterigmatocystin, ochratoxin, trichotoxins, zearalenone, and fumonisins are the most important known mycotoxins in aquatic feed. These toxins can cause many pathological damages to aquatic animals, such as reduced growth performance, changes in haematological parameters, histological damages, biochemical parameters, oxidative stress and genetic damages. Therefore, in this article, we introduce these compounds and show their effects on aquatic health.
