مصاديق حقوق شهروندي در آيين دادرسي اسلام و ايران

No Title

بررسي تاريخي، جامعه‌شناسي و ديني نشان مي‌دهد كه اعتقاد به وجود پاره‌اي حقوق طبيعي و فطري براي بشر وجود داشته و قدمتي به درازاي عمر انسان دارد. اين موضوع در دين مبين اسلام و فقه اسلامي نيز به صورت مبسوط اشاره شده و با توجه به اينكه حقوق موضوعه ايران نيز متاثر از اسلام و فقه اسلامي است، اين مسئله در قوانين ايران نيز انعكاس يافته است. از اين‌رو پژوهش حاضر درصدد بررسي مصاديق حقوق شهروندي در آيين دادرسي در فقه اسلامي و حقوق موضوعه ايران است. از اين منظر پس از بسط فضاي مفهومي موضوع، به بررسي حقوق شهروندي و مصاديق آن خاصه از منظر دادرسي پرداخته مي‌شود. مطابق با مستندات موضوعي ارايه شده در اين پژوهش، روش تحقيق، توصيفي- تحليلي و روش گردآوري اطلاعات در اين پژوهش، كتابخانه اي مي باشد. آنچه ضرورت و اهميت اين مقاله را نشان مي‌دهد اين است كه بررسي حقوق شهروندي در نظام كيفري ايران و فقه اسلامي مي‌تواند جنبه‌هاي دادرسي حقوق شهروندي را برجسته ساخته و متناسب با اين مصاديق و جنبه‌ها در جهت برطرف نمودن ضعف‌هاي آيين دادرسي در حقوق ايران تلاش نمايد. نتيجه حاصل شده اين است كه در مقايسه مصاديق حقوق شهروندي از منظر دادرسي تفاوت چنداني ميان فقه اسلامي و قانون موضوعه ايران وجود ندارد؛ اما در حوزه تعيين مصاديق حقوق ايران از فقه اسلامي تاثير پذيرفته است.

No abstract