برتري روش ميانگين متحرك مرتبه سوم نسبت به روش ميانگين متحرك مرتبه دوم جهت تخمين شكل و ژرفاي بي‌هنجاري‌هاي مغناطيسي مدفون

روش‌هاي ژئوفيزيكي براي مطالعه ويژگي‌هاي ميدان‌هاي فيزيكي قابل انتشار ناشي از بي‌هنجاري‌هاي داخل زمين بنيان نهاده شده‌اند. در مطالعات ژئوفيزيكي معمولاً هدف آشكارسازي ناهمگني‌هاي داخل زمين با استفاده از كميت‌هاي فيزيكي اندازه‌گيري شده در سطح زمين است. ژئوفيزيك مي‌كوشد ساختمان داخلي زمين و ويژگي‌هاي آن را با استفاده از چنين داده‌هايي بازسازي كند. تحقيق حاضر كه به روش ميانگين متحرك مرتبه سوم معروف است، حل يك مسئله وارون براي برآورد همزمان شكل و ژرفاي بي‌هنجاري‌هاي مغناطيسي باقي‌مانده مي‌باشد كه با مدل‌سازي مصنوعي بر روي اشكال هندسي مختلف كارايي اين روش را نسبت به روش ميانگين متحرك مرتبه دوم نشان مي‌دهد. همچنين عملكرد اين روش با نمونه‌اي از عمليات برداشت صحرايي در سايت ژئوفيزيك سازمان زمين‌شناسي اعتبارسنجي مي‌شود. اين روش، يك رابطه غيرخطي بين ژرفا و فاكتور شكل بي‌هنجاري با طول پنجره‌هاي متوالي در هفت نقطه محاسبه مي‌كند. نتايج نشان داد، با توجه به تعداد جملات رياضي بيشتر، براي داده‌هاي بدون نوفه بسيار دقيق و براي داده‌هاي نوفه‌اي با درصد خطاي كمتر و آستانه نوفه بالاتر، از دقت بيشتري نسبت به روش ميانگين متحرك مرتبه دوم برخوردار است. همچنين اين روش براي داده‌هاي مغناطيسي واقعي نيز تطابق خوبي (5 درصد خطاي برآورد ژرفا) از خود نشان داد.