كاربرد ژئوشيمي در تشخيص كاني‌شناسي اوليه و چينه‌شناسي سكانسي نهشته‌هاي كرتاسه زيرين (آپتين) در برش كوه ميش، حوضه زاگرس

در زون ساختاري زاگرس سازند داريان با سن كرتاسه زيرين (آپتين) به عنوان جوان‌ترين سازند مخزني گروه خامي بالايي از نظر پتانسيل مخزني هيدروكربني داراي اهميت است. اين‌سازند‌ در برش سطحي كوه ميش 135 متر ستبرا ‌دارد و ‌از لا‌يه‌هاي نازك ‌تا‌ ستبر ‌و‌ توده‌اي‌ سنگ‌آهك،‌ سنگ‌آهك ‌رسي ‌و‌ مارن‌ و شيل تشكيل‌ شده ‌است. در اين مطالعه ويژگي‌هاي ژئوشيميايي رسوبات سازند داريان از ديد كاني‌شناسي اوليه و كاربرد داده‌هاي ژئوشيميايي استخراج شده از عناصر فرعي (Fe, Mn, Na, Sr) در تشخيص سطوح چينه‌اي مورد بررسي قرار گرفت. مطالعات سنگ‌نگاري منجر به شناسايي 13 ريز رخساره شد كه در يك پلتفرم كربناته نوع رمپ در چهار نوع محيط رسوبي از رمپ دروني، رمپ مياني، رمپ بيروني و بخش ژرف حوضه رسوب كرده‌اند. سه سكانس رسوبي رده سوم كه در مجموع 6 دسته رخساره را دربر مي‌گيرند بر اساس پراكندگي عمودي رخساره، تغييرات نمودار گاماي سطحي، الگوهاي برانباش رخساره‌ها، و تغييرات رو به بالا در پاراسكانس‌ها شناسايي شد. ژئوشـيمي عناصـر اصلـي و فرعـي بيانگـر كاني‌شناسـي اوليـه آراگونيتـي بـراي كربنات‌هـاي سـازند داريان است. رسم نسبت Sr/Ca در برابر Mn نشان از ﺗأﺛﯿﺮ دﯾﺎژﻧﺰ در يك ﺳﯿﺴﺘﻢ دﯾﺎژﻧﺰي نيمه ﺑﺴﺘﻪ با نسبت متوسط تبادل آب به سنگ (W/R) است. تغييرات مقادير عناصر آهن و منگنز با پراكندگي دسته رخساره‌ها (system tracts)، توالي‌هاي رسوبي و مرزهاي چينه‌اي، در كربنات‌هاي سازند داريان در ارتباط بوده و روند تغييرات در بيشترين ميزان عناصر يادشده و كمترين ميزان آنها به ترتيب بر سطوح حداكثر غرقابي و مرزهاي سكانسي منطبق است. مي‌توان بر اساس تغييرات ميزان عناصر فرعي براي بررسي سطح لايه، مرزهاي توالي و همچنين حالت‌هاي اكسيداسيون و احيا استفاده كرد.