امكان‌سنجي كاربرد انرژي الكترومغناطيسي در توپخانه‌ صحرايي

يكي از عناصر برترساز و تعيين‌كننده در ميدان نبرد، گذر از آموزش‌هاي سنتي و جنگ ‌افزارهاي منسوخ مكانيكي و در مقابل تجهيز يگان‌ها به فن‌آوري‌هاي به‌روز است. كاربرد انرژي الكترومغناطيسي در توپخانه، به‌عنوان يك فن‌آوري پيشرفته، تعيين كننده و كارآمد مي‌تواند به‌منظور ايجاد قدرت برتر رزمي در ميدان نبرد، مورد بهره‌برداري قرار گيرد. در اين پژوهش، تعداد 78 نفر از افسران ارشد رسته توپخانه نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي ايران ‌كه در مشاغل فرماندهي گردان و بالاتر خدمت نموده‌اند به‌همراه تعداد 30 نفر از متخصصين و مدرسين علم توپخانه، به‌عنوان جامعه نمونه انتخاب شدند. روش نمونه‌گيري از نوع تصادفي طبقاتي، نوع تحقيق كاربردي و روش تحقيق، توصيفي (زمينه‌اي) با رويكرد تحليل آميخته استفاده شد. پس از جمع‌آوري اطلاعات، طبقه‌بندي و ارزيابي داده‌هاي به‌دست‌ آمده از اسناد، مدارك و مصاحبه‌ها، مورد تجزيه و تحليل توصيفي (زمينه‌اي، موردي) با رويكرد تحليل كيفي قرار گرفت و در نهايت براي تأييد نتايج كيفي از نتايج كمي استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه متغيرهاي كاربرد انرژي الكترومغناطيسي به‌منظور كاهش عوامل آشكارساز محل يگان‌هاي توپخانه، شامل دود، نور و صدا و هم‌چنين كاربرد انرژي الكترومغناطيسي، به‌منظور افزايش دقت و سرعت در مأموريت‌هاي گردان‌هاي توپخانه در اولويت اول قرارگرفته است و كاربرد انرژي الكترومغناطيسي، به‌منظور كاهش هزينه‌هاي، ساخت، انبارداري و نگهداري مهمات‌هاي شيميايي به ‌جهت ارتقاء آتش پشتيباني، لازم بوده اما در اولويت دوم قرار دارد.