اخلاق باور و اصول معرفتي در پژوهشهاي تقريبي

هدف اصلي پژوهش حاضر تأثير بر نخبگان و فرهيختگان مذاهب مختلف اسلامي براي ايجاد همفكري و تقريب بين آنها است. در اين صورت، چنين اتفاقي بر ديگر افراد جامعه نيز تأثيرگذار بوده و در نهايت امت واحد اسلامي سامان مي يابد. روشن است كه هر پژوهش تقريبي مي تواند بستري براي همدلي بين فرهيختگان مذاهب مختلف به‌شمار آيد. اين نوشتار كوشيده است به تحقق پژوهشي موفق ياري رساند. براي اين مهم ابتدا «اخلاق باور به تقريب مذاهب اسلامي» را تبيين نموده و بيان داشته است كه شواهد و قرايني براي ضرورت تقريب مذاهب وجود دارد كه سبب مي شود فرد به چنين ضرورتي باور داشته و در قبال آن مسئول باشد. همچنين اصولي معرفتي از قبيل انسجام گزاره ها و وجود باورهاي مبنايي و پايه را معرفي و تبيين مي نمايد. نتيجه سخن اينكه معرفي چنين اصولي مي تواند بستر را براي اعتنا و اعتماد فرهيختگان و انديشمندان پيرو مذاهب مختلف اسلامي فراهم آورد، تا در نتيجه با سبكي علمي تر امر تقريب بين مذاهب اسلامي را مورد توجه قرار دهند.